rikyu ni tazuneyo filminin bir sahnesinde rikyu'nun Japon tarihinin gözden düşüp kendi yanına sığınmış mühim bir şahsiyetini geçmişe götürüp ağlatan atraksiyonu.
Pişmaniye, kardeşim ile ilk okul zamanlarımızda Ankara'nın Etimesgut ilçesinde o dönemler taze pişmaniye yapan bir amca vardı. Her hafta sıcacık yerdik.
babam çok etçi ve balıkçı bı insandi. haftada birkaç gün et, birkaç gün balık olurdu bizde. mesela pirzola çocukluğumu hatırlatır ya da hamsi, karagöz, çupra.
şimdi alım gücü düştü tabi. son günlerde ben doya doya istediğimi yemeği özlediğimi fark ettim.
