Çocukluğum güzel geçti.
Köyde büyüdüm, evden/kümesten yumurta alıp yumurtalı çamur pasta, kurabiye yapardım. Birde evdekilere nasıl, güzel olmuş mu? Diye sorar dururdum. Dedem hep beni destekler, ben sevindikçe kahkahalara boğulurdu, babaannem ise hk yumurtaları ziyan etme diye koştururdu beni. Çiçekleri yolar, çamurdan yaptığım pastaları süslerdim.
Pembe bisikletim vardı, köyde özgürce gezer dolaşırdım.
Ağaçlara tırmanırdım, inemez ağaçta kalıp ağlardım.
Abim ile taso oynar ve hep kaybeden taraf olurdum.
Bir tane tavuğum vardı, hayvanı küçüklükten seve seve nasıl alıştırdıysam insandan kaçmazdı. Onu alır koltuk altıma turlar; hayvanı şekilden şekile Sokarak severdim.
Ders çalışmazdım, okul derslerim kötüydü. Çünkü hep çizgi film izlerdim, ödevlerimi bile çizgifilm izleyerek yapardım. Kimse bir şey demezdi, istediğim ne varsa yapardım.
Ben çocukluğuma dönsem baştan yaşardım her şeyi, dedemin kırk pınar güreşlerinden dönerken bana ne aldığını beklediğim heyecan ve heves ile her şeyi sil baştan yaşamak isterdim yine.
