çocukluğumdan kalan kolumdaki sigara yanığı izi. işkence falan değil.
bir yaz gecesi terasta dayımın dibinde otururken yanlışlıkla olmuştu. tamamen benim sakarlığımla oluştu. canım dayım nasıl korkmuştu bana bir şey oldu diye. ben o gece bu yarayı çok sevmiştim. bir yıl sonra dayım öldü. ondan geriye bu yara izi kaldı bana.
çocukluğumda sokakta saatlerce maç yaptıktan sonra eve bacağım kanlar içinde gelmiştim ve annem direk pansuman falan yapmıştı ve dışarı çıkma demişti. ama nerde bende nasihat dinleyecek akıl. maç için bekliyolar diye çıktım aynı yaranın üstüne kapıdan çıkar çıkmaz birdaha düştüm. o günden beri diz kapağmda o iz durur öylece. ve her baktığımda büyük sözü dinlemenin önemini anlarım. *
en fırlama çocuklarda tek tük görülürken, ebeveyn yardımıyla sokağa çıkarılan, gözebebeği gibi korunan çocuklarda dakkasında oluşabilen yara berelerdir.
severek taşınması gereken izlerdir. çocukluğu çocuk gibi yaşadığının haylazlığın kanıtıdır. dizlerde, kaşta, dudakta heryerde olabilir. ama en çok rastlanan, erkeklerin saçlarını kısa kestirdiğinde ortaya çıkan ince, üstü saçsız şeritleridir.
