çocukken hoşumuza giden ancak sonra sonra büyüdükçe o eski gizemini, mistik havasını kaybeden kokulardır.
arkasından koşturduğumuz bir sinek arabası fenomeni vardı ki sorma sözlük. çocukluğumda kendi osuruk kokumu * bile severdim. öylesi iğrenç bir çocukluk geçirdim.
not: freud'tan bahseden ilk yazar odunla dövülecekmiş.
çocukken güzel gelir herşey insana çünkü içten samimi bir koklayıştır hayatı, sonra büyürsün ve kirlenen burnun kirlenmiş şeylerin arasında koku alamaz olur. aldığın alabildiklerin ise hep sahtedir, "gdo"ludur.
bakkallarda kırmızı çerçeveli cam kapaklı, ülker bisküvi kutuları vardı.
ambalajın icat edilmediği yıllarda kese kağıdına konulan fındıklı, çikolatalı püsküütler mis gibi kokardı.
