çocukluğumdan bu yana parlaklığına karşı inanılmaz bir zaafım olan kendisini, annemin bana aydede diye takdim etmesiyle başlayan durum. Özellikle hilal şeklini aldığında tam bir aydede olurdu çocukluğumun nazarında. Şimdilerde de hilal şekline denk geldiğimde dürtüyorum yanımdakileri "bak aydede çıkmış" diye...
Havanın kararmasıyla biten oyunlardan, sokakları terkeden çocuklardan sonra berrak gökyüzünün altında aydede' nin aydınlattığı asfaltta oynamaya, oyalanmaya devam etmek daha zevkliydi benim için... Sinsice sevinirdik o azalan sessizliğe aydede ile; daha bir samimi olurduk. Kendisine yapacağım yolculuklarımdan bahsedip kafamı kaldırıp, üzerindeki koyu lekelerden bir gülümseyiş seçip, gülümsediğine inandırırdım kendimi. Saygı duyup çekinirdim aynı zamanda; aydede o!
Allah Baba denilmesine benzeyendir.
Güç ve koruyan kollayan gibi kavramlarla simgeleştirilen, erkeğe ait sıfatların kullanılması ile, yapılan benzetmedir..
Sempatiktir...
