(bkz: karanlık)
savunmasız hisseder kişi kendini. ya biri varsa, ya kendini koruyamazsa... fakat ışığı açtığınızda sorun yoktur. belirsizliktir bunun asıl sebebi.
ileride geçer mi derseniz, benimki geçmedi. hala korkarım karanlıkta yalnız kalmaktan. şunu da atlatsaydık...
aslında hepimizin korkuları hemen hemen aynıymış dedirten korkular:
chucky olsun, gremlinler olsun, yatağın altında olduğu düşünülen canavarlar, cin ali, palyoçolar olsun, uzaylılar olsun. şimdiki çocuklarda kalmadı böyle korkular. o yüzden güzel korkularmış.
Çoğu zaman karanlıktan kaynaklanan korkudur. Annem odadan bir şey istediğinde holü ışık hızıyla geçerdim. Arkamdan birinin geldiğine dair saçmasapan düşüncelerim vardı.
bazen bir korku filmini aileden gizli saklı izlemenin sonucu oluşan korkudur.
6-7 yaşlarındaydım. benden bir yaş büyük kuzenimle beraber onların evinde kalıyorduk. eniştem oyuncakçıydı. evde her yeni gelen oyuncaktan bir örnek bulunurdu. gece büyükler chaki filmini izliyorlar biz de sessizce salonun kapısından filmi dikizliyoruz. tabi korkudan öldük. neyse yatalım dedik yakalanmadan. konuşa konuşa uyuduk. kuzenin oyuncaklarını koyacak yer sıkıntısı yaşayan halam, chakinin bir örneğini (eniştem de psikopat mı ne eve getirdiği oyuncağa bak) gardırobun üzerine koymuş. artık nasıl bir estiyse gece ya da nasıl bir paranormal durum olduysa, biz yerde ikimiz yatarken gecenin bir yarısı güm diye ortamıza düştü. dilimizi yutmaktan kıl payı kurtulduk. nasıl çığlık attık aynı anda bilmiyorum. hayatımda daha korktuğum bir an yok sanırım.
korku filmlerinin büyük etkisi vardır.
(bkz: chucky) tuvalete bile aile büyüklerinden biriyle giderdim. kapıda beni bırakıp kaçtıklarında ortalığı inletirdim.
bir film daha vardı o zamanlar izlediğim ama adını şu an hatırlamadığım.filmde bebek bakıcısı öldürdüğü çocukları ağacın dibine gömüyordu. o yüzden bebek bakıcılarından hep korkmuştum.
kafamı yorganın altından hiç çıkarmamak, hali desenlerini korkunç yatratıklara benzetmek.
gerçekten hastalıklı bir bünyeymişim.
Çocukken, kuzenimle 'The Exorcist' filminin sinemasına gitmiştim. Filmdeki, müzikler ve efektler beni çok etkilemişti. Baş roldeki kızın, şeytan suretindeki , sahnelerinde ben gözlerimi kapatırken , kuzenim gayet rahat bir şekilde izliyordu. Ona ''nasıl bakabiliyorsun?'' diye sorduğumda bana şu cevabı verdi ''öyle gözlerini kapatıp izlenmez ki, o sahnelere bakarak izlemek daha keyifli'' diye cevap vermişti. Film bittiğinde , ben filmin etkisinde kalıp , korkumdan , bir hafta boyunca tek başıma uyuyamamıştım ama kuzenim gayet memnun ayrılmıştı.
karanlıktan korkmak. bir de buna bağlı olarak herhangi bir odanın ışığını kapattıktan sonra usain bolt gibi koşma olayı var ki bütün çocukluğumu özetliyor.
