Geçen gün vazgeçtim hepsinden. Gençlik hayalleri de dahil.
Benden, şu an olduğumdan daha fazla, degisik bişey olmayacağına karar verdim. Ne olduğumu kabullendim, barıştım kendimle.
Hep atışırdık birbirimizle gerçekleşmeyen hayaller yüzünden. Ben hâlâ yapabileceğime inanırken, kendim ise gerçekçi olmamı söylerdi. Baktım gerçekler ve hayaller arasında uçurum var,hak verdim kendime. Hayal dükkanını kapattım süresiz.
Kendimi kandırmaya çalıştım hep bu yaşa kadarmış... neyseki kendim benden akıllı çıktı da hayatin gerçekliğine döndürdü beni.
Artık dönecek bir sapak aramaktansa, yürüdüğüm yolda kalabilmeyi deneyeceğim.
