çoğu insanın çocukluk fotoları iyidir de şu ergeliğe geçiş dönemindeki fotolar yok mu hacım çok acayip geliyo bana ya. ebleh bi yüz orantısız uzuvlar. sivilceler olmazsa olmaz zati. yani ileride bir kıvanç tatlıtuğ olsan da o fotolara bakınca bi içlenir bi hüzünlenirsin.
ne olursa olsun atılmaması gereken fotoğraflardır. ergenlik dönemimdeki resimlere bakınca içim kararıyor anneme sitem ediyorum anne neden beni böyle dışarı saldın! insan evladına yapar mı bunu.
aynı durum eski kliplerini izleyen şarkılıcılara ve yönetmenlerine de oluyordur. bir seden gürel klibi vardı çocuklarla çekilmiş, uzaylı şapkası giymişler... ne oldum değil, neydim diyesi geliyor insanın.
bebeklik fotoğraflarına bakarak özgüveni eski haline getirmenin mümkün olduğu durumdur. hatta bi kaç tanesini facebook'a koyarsanız artı puan alır, kızlardan ilgi görürsünüz.
-ay bu sen misin?
-ay çok tatlısın!
-ay yerim <3
çocukluk değil de sorunlu ergen dönemimin fotoğrafları çok fena.zaten o zamanlar fotoğraf çektirmeyi sevmediğimden allahtan çok kanıt yok geçmişe dair ama olanlar bile beni benden alıyor.
takılmaması gereken durum.
ne zaman her yerim meydanda bir biçimde, lazımlığın üzerinde oturmuş, objektiflere masum bir gülümsemeyle verilmiş pozuma baksam özgüven patlaması yaşıyorum.
