hakkını koruyabilen bir evlat yetiştirmek isteyen ama çocuğu kendisini her ifade etmeye çalıştığında, ona sus cevap verme diyerek kendi arzusuyla çelişen, zamanla çocuğunu sindirmeyi başaran, içine kapandığını fark ettiğinde bu kezde girgin değil diye onu azarlayan annedir.
korkak tavırlar sıklıkla hanede doğan ilk çocukta gözlemlense de bu kabuğu kıran genelde ikinci çocuklar olur.
çok soru soran çocuğuna karşı tahammül sınırlarını zorlamak istemeyen anne, bir iki soruya kestirme yanıtlar vererek geçiştirmek ister, duymazdan gelir baktı olmuyorsa sesini yükseltir, çocuk vazgeçer neticesinde susar.
bunun yanısıra anlamlı anlamsız fobileri olan anne , korkularını çocuğuna yansıtmaktan da çekinmez. misal asansöre binmekten korkuyor ise çocuğunada aynı endişeyi belki bilerek belki istemeyerek aşılar. zaten annesiyle asansöre binemeyen çocuk yalnızken de binmemesi konusunda bolca uyarılır.
'çocuk bu hata yapar' demeyi beceremeyen annelerin kırılacak eşyalara tahammmülü olmayacağından,çocuk 'bak fena yaparım' gibi azarları sık sıkı işitir ,oldu ya birşey devirdiği vakit sessizliğini korusa da kimi zaman beklemediği bir şaplak yiyebilir.
sözün kısası korkak bir çocuk yetiştirmek istemese de belki koruma içgüdüsünden belki kendi endişelerinden sebep çocuğunun ürkek davranışlarına sebep olan annedir.
