Ebeveynlerin rahatlıkla zamanında kendi anne-babalarından gördükleri şiddetle büyüdükleri için hiç yanlış görmeden ocuklarına muhtemelen rahatsızlık duymadan uyguladıkları söylenebilir.Kişi çevresinden gördüğü modeli olayı kendi nesillerine de aşıladığı için çocuklarına da büyük bir olasılıkla rahatlıkla vicdan azabı çekmeden uygulayabilmektedir.Ve çocuklarınında kendi gücünün yettiği kişilere bunu uygulamasına ortam oluşturmaktadır.
şiddetin çocuklar üzerindeki en basitinden etkileri neler olabilir;
1. Çocuklar üzerinde en başta depersonalizasyon bozukluğu geliştirirler. yani çocuk gördüğü fiziksel şiddetten kurtulmak için geliştirdiği savunma mekanizmasıyla kendini oradan soyutlar 'şu anda ben burada değilim' ya da 'ben bunu yaşamıyorum' diyerek kişi kendini gerçek hayattan soyutlamaya başlar.
2. çocuk şiddet uygulayıp sonra gel yavrum seni biraz seveyim diyen anne-baba modeli ile karşılaşınca ileriki yaşlarda evleneceği kişide ona ne kadar şiddet uygularsa vaya ondan ne kadar uzak dursa da aldatsa da o elbet bir gün beni yanına çağırıp beni sevecek umuduyla ondan asla ayrılmayacaktır.Ve bu onun hayatını tümden mahvedecektir.
3. çocuk daha küçüklüğünden itibaren içine kapanık, pısırık herkesten zarar görmekten korkacaktır. büyüdüğünde bile yolda karşısına bir grup çıksa korkmaya başlayacaktır. ya da en ufak işi bile yapma cesaretini kendinde bulamayacaktır.
Ve bunlardan dolayı kendini suçlayacaktır.Ancak asıl suçlanması gereken kişinin kendisi değilde anne-babası olduğunu ancak göreceği terapi ile fark edecektir.Ve maalesef bundan dolayı bir süre ailesinden nefret edip onları görmek bile istemeyebilmektedir.
devletin, evlenecek çiftlere psikolojik test yapmasının gerekliliğini kanıtlayan anne babadır. geleceğin ruh hastalarını yaratmanın gereği yoktur.
hatta testi geçemeyenler kısırlaştırılmalıdır.
