bir annenin 10 tane çocuğu varmış, kocası ise ölmüş, fakirlik de diz boyuymuş. anne çocuklarına her gün bulur buluştururmuş, bir gün yumurta, bir gün ekmek vs. her defasında da 10 tane alır gelirmiş getirdiği yiyecekten. sözgelimi 10 yumurtayı haşlar, koyarmış çocuklarının önüne. sonra da "ancak size kadar buldum çocuklarım, siz yiyin yumurtalarınızı, ben taş yerim." dermiş. çocukları da üzülürmüş bu duruma. bunu gören anne yanaşırmış birine, "bak senin bir yumurtan var, benim hiç yok. yarısını benimle paylaşsana." dermiş. çocuk da yarım yumurtayı verirmiş annesine. sonra ikinci çocuğa yanaşırmış anne, aynısını söyler, bir yarım yumurta daha yermiş. böyle böyle on çocuğundan, yarımşardan toplamda beş tane yumurta yemiş olurmuş. karnı doyunca da çekilirmiş kenara, bu sözü söylermiş: "ananız taş yesin, yarımşardan beş yesin!.."
(bkz: ananız taş yesin, yarımşardan beş yesin)
