insanı zor durumda bırakabilen sorulardır. normaldir bu ama bazı çocuklar bu misyonu aşırı üstlenir. işte zor durumda kalma sorunu burada devreye girer:
bir gün mahallede oturuyoruz kızlı erkekli. bir arkadaşın kardeşi de yanımıza geliyor ara sıra. tabi bu veledin çok soru sorması kızların fena hoşuna gidiyor ve velet de farkında. ordan burdan sorular sorup durmakta.
artık bu veledin soru bankası tükenip sıra yavaştan saçmalamaya gitmeye başlamıştı ki o müstesna soru 5-6 kızın yanında geldi çattı:
-abü sen otuz bir çekiyon mu?
lan dondum kaldım. şimdi evet desem bi sıkıntı demesem bi sıkıntı. ayıp diyorum, nerden öğrendin lan falan deyip geçiştirmeye çalışıyorum velet susmuyor aksine anlattıkça anlatıyor. "abimi yakaladım"dan tut da "ben yapıyom böyle uçuyon gibi oluyo" lafına kadar vardı iş.
kendimi neden bu kadar kastım bu olayda bilmiyorum ama en sonunda çocuğa şunu söyledim:
-oğlum öyle şeyler yapma bak içine kaçıyomuş sonra...
bunu dedikten sonra çocuk dondu kaldı. onun psikolojisinde ne gibi bir iz bıraktı bilemem. çok konuşmasaymış gavat.
