Her zaman sinir edici değildir benim için. Bazen çocukluğumu hatırlatır gelen bagırısmalar, anneye beş dakika daha diye yalvarışlar.. Sonra onlar da büyüyecek diye düşünür hem kendi adıma hem onlar adına üzülürüm.
Çocuklar evlere tıkılıp sadece bilgisayar başında abuk subuk oyunlar oynayarak geçirmesinler çocukluklarinı lakin bu da kafa demeden edemiyor insan. Çok bağrıyorlar çok. Bir mahallede hiç mi çocuk azalmaz her daim üreyen bir mahallede olmanın dayanılmaz ağırlığı.
Evet benimde nefret ettiğim olaydır. Birde beni görünce privet privet diye etrafıma doluşmaları adları çocuk benim boyumdalar. Birde bunların şu modelleri var evde ne yaptılarsa deli gibi koşturan tipler. Eski sitede bir çocuk vardı apartman kapısını ard arda çarpmaktan zevk alırdı . Çocuk bildiğin anırır ve şanssızlık ki yan dairede otururdu. Gecenin 2 si derdi her neyse duvarlara vuruyor bağırarak. Sonra çocuklar çok tatlı evet çok tatlılar. Çocukların sorunlu olduğunun kanıtıdır.
