anne baba olmayı sadece çocuk doğurup/doğurtmakla olduğunu zanneden ebeveynlerin ne kadar da hoşuna gidiyor.
mesela, çocuğun annesi yol kenarında bir arkadaşı ile sohbet ediyor *, bu sırada sıkılan çocukta hemen yanı başında bulunan, yayaların karşıdan karşıya daha rahat bir şekilde geçmesine yarayan düğmeli trafik lambasının butonuna art arda basarak oyun oynuyor. haliyle, 30 saniyede bir araçlara kırmızı ışık yanıyor.
tabi çocuğun sesi çıkmadığı için bu durum anne açısından bi sorun teşkil etmiyor. onlarca otomobil, belki mühim bir yere yetişmek için acele eden hatta daha kötüsü sıkışık trafikte arka kısmındaki hastayı acı acı siren çalarak hastaneye yetiştirmek isteyen ambulans boş yere, sırf annesi çocuğunun bu haline müdahale etmediği için zaman kaybı yaşıyor.
çokça şahit oluyorum bu ve benzer duruma. "acaba bunu düşünebilmek, uygulamak çok mu zor" diye kendi kendimi yiyorum.
belki abartılı gelebilir ama, bazen trafiğin sakin seyrettiği anlarda bu düğmeli trafik lambalarını kullanmıyorum.
biliyorum, yanlış bir hareket ama, sırf benim için bir kişi için üç-beş arabanın durması beklemesi bana gereksiz geliyor.
bi çırpıda geçiyorum karşıya. insanlar neden bu kadar duyarsız kalıyor anlamıyorum. umarım bu konuda daha duyarlı bir hale geliriz.
