Hz. Muhammed'in Hz. Fatıma dışında, diğer çocukları kendisinden önce vefat etti. ilk çocuğu Kasım 2 yaşında, ibrahim iki yaşını doldurmadan, Abdullah küçük yaşta vefat ettiğinden evlat acısını tatmıştı.
Hz. Peygamber, doğmadan kısa süre önce babası öldü, altı yaşında da annesini kaybetti. Bu nedenle yetim ve öksüz çocuklara karşı özel bir sevgi ve şefkat beslediği bütün kaynaklarda belirtilir.
O, çocuklarını sevmeyi göstermeyen, kız çocuklarını diri diri gömen bir toplumu kökten değiştirdi.
Torunu Hasan'ı okşayıp öperken birinin "Siz çocukları öper misiniz? 10 çocuğum var, hiçbirini öpmedim" demesi üzerine "Merhamet etmeyene merhamet olunmaz" ve "Allah senin kalbinden merhameti kaldırdıysa ben ne yapabilirim" şeklinde cevap verdiği biliniyor.
O camiye kucağında torunu ile geldiği, namaz kılarken çocuğun sırtına bindiği, Peygamberimiz'in secdeyi uzatarak çocuğu hoşnut etmeyi tercih ettiği biliniyor. O çocuklarla şakalaşır, onları eğlendirirdi. Hz. Muhammed(a) yolculuktan döndüğünde bir alay çocuk onu karşılamaya çıkardı.
"Çocuklariniza iyi bakiniz! Onlari güzel terbiye ediniz."
"Çocugu güzel terbiye etmek ve ona güzel bir isim vermek, evlâdin baba üzerindeki hakIarindandir.''
hz muhammed(s.a.v)
