henüz ergenlik çağına girmemiş bireylerin ateş yakarak o ateşi keyifle izleme durumudur.
bendeki merak biraz daha farklıydı. kağıt, odun değil, çeşitli kimyasalları karıştırıp yakardım ki, en çok hoşuma giden yanmadan önceki patlama olurdu.
bir gün karışımı iyi tutturmuş olacağım ki, saçlarımın uçları, kaşlarımı ve kirpiklerimi bu uğurda feda etmiş bulundum. ama asıl fark etmediğim kazağımın önünün bir kavun büyüklüğünde yanıp, içimdeki atletin görünmesiydi. evet bunu da fark ettim ama annem ya da babam yine ateşle oynadığımı duyarsa beni fena haşlayacaktı. gidip kazağı değiştirmek yerine giydiğim kazağı ters çevirip sırt kısmını ön tarafa doğru giydim. annem sorduğunda böyle daha rahat diye geçiştirdim. o gün evde yengeç gibi yan yürüdüm ve asla kimseye arkamı dönmedim.
sabah okula giderken annem yanık kazağı görmesin diye yine aynı kazağı giyip gittim. (sanki bir ömür aynı kazağı giyecekmişim gibi) nasıl olsa önlüğün içindeydi ve kimse görmeyecekti.
mevsim kış ama çocuk soğuktan ne anlar... okulda hademe hortumla merdivenleri yıkarken, açık bıraktığı hortumu alıp birbirimizi ıslattık. ilkokul öğretmenim; beni ve iki arkadaşımı sucuk gibi görünce önlüklerimizi çıkardı ve kaloriferin üzerine koydu.
su savaşının ve öğretmen dayağının sebep olduğu aşırı adrenalinden olsa gerek, ben kazağın yanık olduğunu unuttum. o gün tüm sınıfa rezil oldum. öğretmen tanımasa belki de fakir öğrenci diye yardım yapacaklardı.
şu kısa hayatta öğrendiğim tek şey; bu dünyada hiçbir şeyin gizli kalmadığıdır.
