böyle bir şey var mı bilmiyorum ancak çocuklu bir anne hapse girdiyse çocuk belli bir yaşa gelene kadar ev hapsi uygulaması yapılabilir. hapis uygulaması suç işleyeni cezalandırma önceliği gözetilerek yapılıyor türkiye'de. vurun şerefsize kafasıyla yani. ancak hapis uygulaması topluma zararlı insanların topluma zarar vermelerini engellemek için yapılmalı. hapiste bulunan insanlar da bir bakıma toplum değil mi? birbirlerine zarar vermelerini engellemek için de tek başına hapis uygulaması olmalı. yani hücre hapsi. topluma kazandırılmaları düşünülüyorsa bazı günler bazı mekanlarda bir araya getirilmeliler. belki de bu kişiler hazır yiyici durumunda. bu kişiler üretime de kazandırılmalı. mesela kimisi tespih yapar, kimisi boyama işiyle uğraşır, kimisi el işi yapar. tahtalardan falan şekiller vererek oyuncak yapar. bunun gibi.
bunları herkes az çok düşünüp söyleyebilir. ancak elinde uygulama yetkisi bulunanlar pek yanaşmıyor bu tür işlere. kim uğraşıcak dimi?
Çocuk mu? Ne çocuğu? Hapishanede çocukluk olur mu? Sağolsunlar çocukluğunu bile yaşayamayacaklar... sırf anneleri malın önde gideni diye o çocuk neden cezalandırılıyor?
Çocuğun geleceği ne olacak? Elbetteki geleceği olmayacak, güzel bir hayatı olamayacak. Sonuçta hapishanede büyümüş birinin psikolojisi, davranışları nasıl olur... hem biz millet olarak dışlamayı çok severiz. O yaştan itibaren hep uzak durulacak ondan, bakmayacaklar.
Belki birini sevecek büyüdüğünde ama sırf bu yüzden onunla olmak istemeyecek?
Siciline geçilir mi bilmiyorum ama geçirilirse eğitimi de gitti...
hem bir hapishane ne kadar temiz, hijyenli olabilir? Bir çocuk için ne kadar uygun olabilir?
bir çocuğun katillerle, kaçakçılarla, uyuşturucu müttelaplarıyla, bağımlılarla, hatta ve hatta tecavüzcülerle büyümesi ne kadar mantıklı olabilir?
Ama biz bir olay olmadan önlem almayız, sorunu takmayız, cezalandırmayız. Bir olay olmadan daha mantıklı bir sonuç olması dileğiyle...
türk sinema tarihinin kült filmlerinden uçurtmayı vurmasınlarda işlenmiş hazin olay. iki ucu boklu değnek.
koskoca devletin, suçlu ailelerin çocuklarına bakamaması bir yana; bakılabilse bile, el kadar bebelerin analarından ayrılmaları diğer yana. her iki durumda da uçurtmaları vurulan hep çocuklar oluyor...
Beyin yok mu sizde bre dedirten olaydır. Bu o çocukların geleceğini nasıl etkileyecek kim bilir, her olay olduğunda biri suçlanacağında hapisteki vakitlerini mi özledin diye üstlerine gidilecek. En kötüsü normal bir çocukluk yaşayamayacaklar. Bunu çocuklarına yaşatan annenin de çarkına tüküreyim.
dün gördüm böyle bi haber. anneleri uyuşturucu satıyormuş diye iki tane bebeyi de yanına alıp hapse giriyor. çaldığı paralarla meşgul olan devlet bu çocuklara bi sikim yapmaz, yapamaz. ya hapishanede anneleriyle beraber takılacaklar, katil, hırsız teyzeleriyle tavla oynayacaklar. ya da yetimhanemsi bi yerlere gidecek orda her gün tecavüze uğrayacaklar ağzını açıpta kimseye şikayet edemeyecekler. kısacası bu çocuklar sıçmış. orospu anneleri yüzünden gelecekleri şimdiden sikilmiş. allah yardımcıları olsun.
Adalet sistemimizin en büyük ayıbıdır. Suriyelilere hüngür hüngür ağlanacağına, bürokratları korumak için geceyarısı yasaları çıkartılacağına önce bu sorun çözümlenmelidir.
Öncelikle bu çocukların, örnek alabilecekleri hiç bir insan yok. Eğer bir hataya kapılır ve yalnış birini örnek alırsa çocuk potansiyel suçlu olur.
Aynı zamanda bu çocuklara, sosyofobi, ve benzer bir çok sosyal hastalık tanısı konabilir. Bu da sağlıklı ilişkiler kurmasını engeller
Sosyal hayatının yanında, iyi bir eğitimi olmayacak. iyi bir yerlere gelemeyecek. Kendimizi kandırmayalım, bu çocuklar doktor ve mühendis olamayacak. Hadi oldular, bunun gibi kaç hikaye var?
