abartıldığında gereksizleşen ve saçmalaşan bir davranıştır.
''yok senin ne güzel ellerin var, onları bana versene'', ''yanaklar desen pamuk şekeri, ısırayım azıcık'' gibi çocuğu korkutucu şeyler söyleyerek sevmek bi acayipliktir. bi de böyle ''agubugu'' tarzı ses çıkararak sevenler yok mu; onları gördükçe ifrit oluyorum.
o kadar çok öpmeyin yav minicik çocukları, çocuk işte. sen de küçükken öyleydin. nedir bu zulüm.
güzel bir olaydır. belki böyle manyaklık modunda yapılmamalıdır. şahsen ben öyle yapıyorum. bir de en önemlisi kesinlikle ve kesinlikle büyük bir insanla konuşuyormuş gibi konuşmak onların çok daha iyi öğrenmesini ve anlamasını sağlar.
kendi çocuğunu sevmek olayı da apayrı bir hadisedir ki, zaten normali budur. bir baba olarak her iki çocuğumu da çok severim. ama ufaklık (7 yaşında) ve tam bir fırlama! işte onunla manyak muhabbetimiz var anlatılmaz, yaşamak lazım!
