Çocuğu bulunduğu yaşa, taşıdığı ruha uygun olarak sevmektir.
bugün 3 yaşlarında bir erkek çocuğunu erkeğim benim diye seven bir kadın gördüm, tahmin ediyorum ki annesiydi.içimden bir fesuphanallah çektim o an.yavrum, oğlum, çocuğum, evladım değil bak.erkeğim.
Ne erkeği yahu çocuk o çocuk.ve toplum bunu kabullenmiş ki kimsenin sesi çıkmıyor.
Şimdi çok değil iki dakika bir babanın, bir abinin yahut falancanın kız çocuğunu kadınım benim diye sevdiğini hayal edin.hatta hayal ile yetinmeyip böyle bir olay ile karşılaştığınızı varsayın.
ne yapardınız?vallahi sizi bilmem ama ben adamı dayak manyağı yapardım herhalde.yapardım çünkü bunun iyi niyet ile söylenmeyeceğini bilirdim.
Peki neden çocuk erkek ise cinsiyeti ön plana çıkaracak kelimeler kullanmakta bir sakınca olmuyor ve hatta neden cinselliği çağrıştıran davranışlar serbest oluyor?
işte ben bunu anlamıyorum.
Misal bir kadının kendi çocuğunu dudağından öptüğünü görünce ay ne güzel anne, nasıl seviyor çocuğunu maşallah diyip geçerken, bir erkek ise bunu yapan sapık damgası yapıştırıyoruz.
Bir oturup düşünelim bence bunu.
ve lütfen çocukları çocuk gibi sevelim.
