Gayet normal bir durumdur.
Brokoli sevmemek gibi bi şey.
Ama sevmediği için kötü davranıyorsa o kişilik, yanlış yapar..
Sevmiyorsan kendin çocuk yapma aka hazır yapılmışına da kötü davranma.
Hayatı sevmemektir. Huysuz biri olduğunuzu gosterir. Çocuklar neşe kaynağıdır. Bazen rahatsiz olursun tamam ama sevmemek büyük bir problemdir. Tedavi edilmelidir.
Sevmemek diye bir şey yoktur bence sevgiyi gösterememek vardır. Mesela bir abi kardeşini çok sevebilir ama gururundan mıdır bilinmez sevgisini saklamak ister.
Hayatınızın hatasıdır. Bir çocuk size sarıldığı zaman bütün üzüntülerinizin boşa olduğunu anlayacaksınız ya da anlamalısınız. En azından kalbiniz varsa. Bir çocuğun sevgisinin verdiği mutluluk varken nasıl yani çocukları sevmemek.
7/24 tepenizde zıplayan, derse tam konsantre olmuşken başlayan ağlama sesiyle "ulan ben senin..." diye sinir krizi geçirmenize sebep olan bi çocuksa nasıl sevilir bu çocuk yahu?! zırıl zırıl ağlayan çocuklar o kadar nefretlik ki uslularına lafım yok ama. bi de okul öncesi böyle oluyo genelde. okula başladıktan sonra biraz biraz düzene girmeye akıllanmaya başlıyolar.
sevmek zorunda değilim ki? ayrıca çocuklar henüz olgunlaşmamış oldukları için her zaman daha acımasızdır. bunu bir ilkokul veya anasınıfına girip çocukların hareketlerini izledikten sonra anlayabilirsiniz. yani öyle sanıldığı gibi masum, saf, temiz olmuyorlar. insan sonuçta onlar her halt beklenir.
Öyle çocuklar çok sevimli işte tatlı sever okşarız çapında düşünen kişilere gülüyorum. Oyuncak mı lan bu ? bir sürü derdi tasası var. Uzaktan gördüğümü severim ama ilgileneceksem hiç uğraşamam.
aslı olan insanları sevmemektir. çünkü ebeveynleri ne yaparsa neyi yaparsa veya nasıl davranırsa çocuklarda onu görür onu yapar. yetiştirme tarzı meselesi. yoksa dünyada ki hiçbir çocuk kötü değildir. masumdur.
Duygu sorununuz yoksa, mümkün olmayandır.
Lakin bazen çekilmez ve itici oldukarı, zıvanadan çıkardıkları doğrudur.
Mesela, uzun uçak yolculuklarında, aşağı atmak istediğim çok çocuk oldu ama sırtına paraşüt bağlayarak tabii.
Çocuklar öldürülmesin, şeker de yiyebilsinler babında.
0-13 yaş arası insanları (hepsini değil) severim. Bundan sonra tam anlamıyla ergenliğe girdikleri için sevmem. Kaldı ki her çocuk sevimli değil oldukça itici, yaramaz ve gürültülü olanlar da var. Hiçbir zaman bir bebeğe, bir küçük velete "ayy ne kadar tatlıymış!" Demedim, demem.
Tatlı değiller, itici hareketleri var, çok fazla ses cıkarıyorlar ve merhamet düzeyleri yok. beyinleri sürekli rekabet ve birbirini ezmek üzerine kurulu sonuçta onlar da 'insan' türünden canlılar garipsememek lazım.
Çocuk davranışları ile ilgili bilimsel bilgileri incelememek, gelişmeleri takip etmemek, bu şeyi bir tutum haline getirir. Çocukları sevmemek genellikle, rahatsızlık veren şeyin kaynağını sevmemek gibi, Niteliksiz, düşüncesiz tutumlar arasındadır. Ben de trafik yapan motorlu taşıtları sevmem. Gürültü yapar ve zarar verirler.
