Her defasinda aklima dusuyor bu soru ve ben insanligimdan utaniyorum. Her defasinda bir yumru oturuyor bogazima, acitiyor be arkadas cok acitiyor. El kadar cocuk. Cocuklar bilmezler ki ölümü. Bu cocuk ölecegini kabullenmis, kücük kursunla öldürülünce aci hissetmeyecegini düsünüyor. Ah be kücügüm...
" kurtarıcı, mehdi, mesih" yetiş dayanamıyor insanlık haykırışı yaptırır insana. Nasıl biter ki bu zulüm başka?
Sadece yürek burkmakla kalan cümledir. Ne yaptık bu güne kadar. Savaş zamanında, açlık zamanında adresine ulaşıp ulaşmadığını bilmeden yardım toplamaktan başka.
okuyunca insanı çok hüzünlendiren, savaşın çirkinliğini belkide en kısa ve sade şekilde özetleyen cümledir lakin internet yüzünden benzeri pek çok hurafenin gerçek sanılması gibi bunun da gerçek sanılan bir hurafe olma olasılığı çok yüksektir. belki bir kitaptan alınmıştır bu cümle belki de biri bir blogda filan yazmıştır.
böyle düşünmemin nedenine gelirsek; öncelikle sözün hem anne hem de baba diye biten türevleri mevcuttur. sonrasında bu karmaşayı ortadan kaldırmak için olsa gerek sözün sonundaki o baba/anne kısmı kaldırılarak paylaşılmıştır defalarca internet ortamında.
yine önceleri bu sözü söyleyen çocuğun ölmediğinden bahsedilirken sonrasında belki olayı daha dramatize etmek için öldü diye anlatılmaya başlanmıştır hikaye. sorum şu; çocuk bu cümleyi kuruyor ve akabinde ölüyor... e pkei bu cümleyi duyan ve herkese anlatan o kişi o sırada ne yapıyor? nasıl kurtuluyor?
internetin en sevmediğim yanı insanları, uydurulan hikayeleri inandırması, ucuz dramlar, ucuz kahramanlar yaratması ve saçma sapan sözleri değişik değişik insanlara atfederek o insanların ömürlerini adadıkları ideolojileri -farkında olmadan- çürütmesidir.
örnek mi; lafa bakarım laf mı diye, adama bakarım adam mı diye (mevlana)
e hani herkese gel, ne olursan ol yine gel diyordu mevlana, kendisine mektup yazıp eleştiren ''sen kafirlere nasıl kollarını açarsın'' diyen adama ''sen de gel'' diyordu mevlena???
yeniden hayattın ne kadar değişken olduğunu ne kadar ikili oynadığını gösteren masum bir çocuğun çaresiz sorusu.diğerleri gibi vurulacağını biliyor ama onun dünyasında hainlik, şiddet ,adaletsizlik olmadığından kendisi için küçük kurşunlara gerek olduğunu düşünüyor.bir kez daha içimi acıtmış hatta yakmıştır.
minik bir masumun tertemiz kalbinden çıkan, yemin ederim akşam akşam hıçkıra hıçkıra ağlatan minik temiz bir sorudur.
ona bunu sorduran kalpsizlerin allah belasını versin.
güzel bir günde insanın ağzına burnuna yüzüne işte insan bu diye sıçar bırakır. hem ağlarsınız, ağlayan insandır, hem o sorar, soran insandır. ama işte.
o kurşunu sıkanda insan işte.
ağzınıza burnunuza sçar bırakır o gün daha yeni merhaba demiş olsa bile.
küçüktür yavrum küçücüktür. o kurşunu sıkan insan müsveddesinin kalbi kadar küçüktür merak etme.
filistinde kendisine oyuncak tahta bir tabancanın doğrulduğundan habersiz amerikan askerinin küçük çocuktan korkup onu öldürmesi durumuyla eşdeğer acıda. durmadan akan pıhtılaşmayan damar yaramız.
değil.. önce tecavüz edip babasının önünde, sonra kulaklarını burunlarını keserek öldürüyorlar savaşlarda fırsattan istifade(!). ya da sokak ortasında annesinin kollarında esek kadar maganda kursunu kafatasını parcalıyor küçücük cocukların...
hala ısrarla bu dünyaya birilerini getirip kendinden bir parcanın da acı çekmesine göz yuman insanların varlıgına sasırıyorum..
terörün küçük beyinlerde yarattığı etkinin soruya dönüşmüş hali.
"acısız ölüm" istiyor garibim,
bilmiyor ki din için bu savaş
bilmiyor ki karşısında dünyanın sahipliğini üstlenen var.
sevmek varken savaşlar neden diye sormak ister aslında bu çocuk
ama yaşı küçük ve ölümü o kadar güzel kabullenmiş ki...
yani ölücem diyor da......
acısız ölüm istiyor bi tanem.......
daha anne kucagında agzı süt kokan , kendini dahi savunamayan çocukların ; gözlerini toprak , petrol , mal , mülk bürümüş dünyayı sahiplenmek isteyen bir takım daha insan olmayı başaramış yaratıkların milyonlarcasının günahına girdigi , tepeden bakıldıkların da yaptıkların hakkaten acınası kişilikleri için üzülesi durumdur.anlatmak istedigim şu dur ki dünya malı dünya da kalır binlerce malın mülkün olsa ne olur bunca masumun canına kıydıktan , içindeki kahpeliği insanlar için kullandıktan , ardına dönüp bakmadıktan sonra insanlıktan ne nasip almıstır ki bu yaratıklar.
küçükken polisciliği , oyun silahı oyuncak gören gözleri pespembe umutlarla dolu gelecekleri için göz kırpan bu çocuklara yapılan zalimliktir allah onları hiçbir zaman affetmeyecektir.
"yazık" denilesi durumdur. ama bu cümleyi sarfeden 4 yaşındaki melek için değil bu yazık.. ona, yalnızca 4 yaşında bir bebeğe kurşun atan zihniyetedir. yazıktır, çok yazık..
