Genelde komik olmayan diyaloglardır ama çocuğun yakınlarına; çocuğun yaptığı en sıradan şey, söylediği basit bir söz bile çok sevimli, komik, zekice gelir.
Bir de heyecanlı heyecanlı anlatırlar ve sizin de gülüp şasırmanızı beklerler.
yiğenime abi demeyi öğrendikten sonra, ablamın bana neden abi demediği için uyarması sonrası oturduk anlattık. benim büyük olmadığımı ve öyle göstediğimi söyledik. cevap olarak;
yiğenim: tamam, inanacağım mecbur ama sonradan değiştirmek yok.
Tuvaleti gelen oğlumu, tuvalet adaptörünü yerleştirip, klozete oturttum. Altındaki tüm giysileri çıkardım. Giysileri salona bırakmak için koştum. "Anne böcek var!" Diye bağırdı ardımdan . Küçük bir böcektir diye düşünerek gittim. Nerede? Dedim. Korku filmlerinde hayaletin yerini gösteren çocuk gibi korkuyla kapının arkasını işaret etti. Bir baktım dana kadar kara fatma. Zaten böcek fobim var. Terliğimi çıkardım tam vurucam kapının arasına saklandı akıllı yaratık. Neyse çok tiksinerek öldürdüm böceği. Üzerine bolca tuvalet kağıdı attım, sonra buzdolabı poşeti alıp o şekilde çöpe attım öyle huylanırım, dokunamam.
Sonra laf lafı açtı. Nereden girmiş olabilir? Düşünüyoruz. "Küvetten gelmiştir anne" dedi. "Olabilir" dedim.
"Yarın baban evdeyken ilaçlasın sonra yukarı kaçarız seninle " dedim :
- şimdi ilaçlayalım şimdi. ilaç var bende.
+ ne ilacı var sende?
- calpol'üm var ya çilekli?
+ (yarıldım) yok anneciğim öyle ilaç değil zehirleyeceğiz böcekleri.
- ( anlamadı ama onay verme manasında sustu)
Oğlum iki buçuk yaşında; Gece işkembeciye gittik. Eve dönerken yol boyunca "işkenceciyi Özlücem" diye ağlamıştı sırf eve gidip uyumamak için. Hiç unutamıyorum o geceyi.
