Çocuklardaki ben merkezcilik, aslında gelişimsel bir aşama olarak kabul edilir ve çocuklar büyüdükçe bu özellik genellikle azalır. Ancak bazı yetişkinler, çocukluk döneminde sahip oldukları ben merkezcilik özelliklerini taşımaya devam edebilirler ve kimsenin böyle tiplerle maruz kalmaması dilenir.
Ben merkezinde bırakılması gereken yetişkindir. Bunların ne arkadaşı ne seveni olur. Kahrını çekmek zor olacağından Allah bunlardan herkesi uzak tutsun.
dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanmak, herkesin kendisi gibi düşündüğünü ve herkesin kendi düşüncesini bildiğini varsaymak, nesne sürekliliği gibi kavramlardan yoksun bir takım yetişkin insanlar var. bu kişilere sıklıkla sokak semt pazarlarında rastlayabiliyorsunuz. cehalet üzerinize doğru gelip kimi zaman üstünüzden geçmeye çalışıyor.
bir vaftiz töreni. çok hoş, bir kaç kez tebessüm ederek izledim.
ön tarafta kadının kucağında olan bebek arkadaki kadının göğüslerine bakıyor. bebeğin bakışı hakkında "acaba kaç mililitre süt çıkar?" merakı veya "karnım da acıktı, acaba emmek istesem bir şey der mi?" vb nedenler olabilir.
yine o kadının göğsüne bakan 30 yaşında olan bir erkek olsun.
kim ne için bakarsa baksın, çocuk veya bebek ya da yetişkin; aslında insanın içinde olan genetik sahiplenme ve ihtiyaç duygularının yansımasıdır. ilk devrelerde bilinç dışı ihtiyaçların gerekliliği, yetişkinliğe geçişte bilinçli tercihlerle ihtiyaçlara arzu dahil edilir.
benmerkezcilik o kadar da tükaka bir durum değildir.
