çocuk eğitiminde okullardan çok medya ve internetin etkili olmasının kısa ifadesidir.
türk milli eğitim sisteminin çocukları eğitirken uzun vadeli amaçlarını sorguladığımızda aslında şu gerçek etrafında herkes uzlaşabilir: bilinçli, farklı düşünebilen, çözüm üretebilen, sağlam bir psikolojik arka plana sahip ve topluma yararlı olabilecek bireyler yetiştirmek. etik değerler ve genel ahlaki prensipler yani değerler konusunda topluma zarar vermeyecek çalışkan insanlar.
oysa eğitim sistemimize bakıyorsunuz benzer ürünler ortaya koyma çabası içinde.
adı eğitim önemli olan öğretim. bilgi sokuşturmak, hazır bilgiyi aktarmak ve geri istemek üzerine kurulu her şey.
ahlaki değerleri aşılayacak öğretmenlerin bunu aktarabilmesi için öğretmenliğin sıradan bir meslek olmadığını kavramaları ve yaşantıları ile de örnek olmaları gerekir ki klasik ''başkasına saygısı olmayanın kendisine saygısı olmaz'' sözü etki edebilsin.
eğitim sisteminde toplumun sadece iyi doktor, mühendis, hakimlere değil aynı zamanda işini düzgün yapan iyi kasaplara, şoförlere, dikiş ustasına da ihtiyacı olduğu unutulmamalıdır.
neyse sorunları ya da bakış açısını sayfalarca eleştirebiliriz tabi de eğitmek konusundaki eksiğimizi sağolsun medya ve internet dolduruyor ve ne güzel de doldurmuyor maalesef.
medya ve internet dünyasını eleştirmek de sayfalarca yer edebilir.
mühim olan eğlence ile iç içe bir şekilde bilgi aktarımı ve eğitmenin gücü ve bireysel farklılıkların ayırdına gerçekten varmak gibi bir ders alınabilir medyadan.
artık yeni nesiller öğretmenlerin eseri asla ve asla değil daha çok medya ve internetin eseri.
çorap söküğü gibi geliyor, fikir uçuşmasına uğruyorum.
biz daha 16 yıl eğitim verip kitap okumaya ilgi uyandıramayan bir eğitim sisteminin fertleriyiz.
milli eğitim... o isim değişmeli belkide milli öğretim böylece iddialı olunmaktan çıkılır devletten bir yük kalkar bak bu da bir çözüm olabilir.*
