Bu hayattaki en güzel histir. Ne kadar boktan bir gün olursa olsun, evdeki iki canavara sarıldığım anda tüm sıkıntılar uçup gidiyor. Karşılıksız sevgi dedikleri bu olsa gerek.
Cuma günü okulda 5.5 yaş grubundan, 1. Sınıfa başlamış dizime falan gelen bi ufaklık "abla ders saati geldi mi" dedi bana. Ben de "bana abla değil öğretmenim demen gerek" dedim. "Tamam öğretmen abla ders saati geldi mi" dedi. E sarılmak farzdı şu durumda.
Bugün 11 gibi ayrıldım yanından, bıraktım geliboluda. Keşke şuan yanımda olsa da uyutmasa saatlerce hatta sabaha kadar. Neyse haftaya gidip alıp gelicem. Son bir hafta daha sıkıcam dişimi. Ama çok özledim şimdiden kızımı. Olsa da kocaman kocaman sarış sarış sarılsak ve uyusa koynumda.
bize biraz masumiyet ve sevgi bulaştırırlar. gerçekten çivisi çıkmış şu dünyada tutunabileceğimiz tek dal, iyileşebileceğimiz tek ilaç çocuklardır. onları kucaklamak, dünyaya daha iyi şartlarda yeniden gelecekmişim gibi.
aman o hataya düşmeyin devir değişti biri gider çocuğu istismar felan ettider niyetiniz iyi olması felan kurtarmaz. hemde kötü niyetlilere yağ sürmüş oluruz.
