Yiğenim sordu geçen, teyze ben nasıl oldum dedi. Mal gibi kaldım, 5 yaşında çocuğa nasıl anlatırım ki bunu? Babası geldi anlatmaya çalıştı, seni mağazadan satın aldık falan dedi, yani iyice saçmaladı. Çocuk oldu allakbullak, video izlerken giden internet gibi dönüp durdu. Biz büyükler çok işeyaramaz ve karmaşık canlılarız, normal bir dille anlatsak anlayacaktı zaten, ne gerek var yalan söyleyip kafasını karıştırmaya? Zaten öğrenecekler, hiç değilse sevdiği insanlardan düzgün bir şekilde öğrensin. Lütfen!
Şu an içinde bulunduğumuz süreç, kaygı, endişe nasıl anlatılır ki, anlatılır anlatılmasına da, seçtiğiniz kelimelere, çizdiğiniz tabloya dikkat ederek, özenle anlatılmalı, korkutmadan...
Dili varmıyor insanın, ölüm var, yokluk var, kıtlık olabilir, işsiz kalabiliriz, paramız olmayabilir demeye...
Olmuyor, içi elvermiyor insanın, huzurlu uyusun istiyor.
Daha düne kadar savaşların hunharca öldürdüğü çocuklara, corona bile kıymıyor, öldürmüyor, biz nasık kıyalım?!
Evren, çocukların ahını alıyor hepimizden belkide, kimbilir?!
Çocuklara açıklanamayan hiçbir şey yok şu hayatta. Sadece nasıl anlatacağını, hangi kelimeleri kullanacağını düşünerek, anlattığın şeyi kafasında nasıl kodlayacağını, bu algının tüm hayatını etkileyebileceğini iyice hesaba katarak anlatmak lazım. Yaşına ve gelişim dönemine göre her çocuğa her şey anlatılır. Eskidenmiş o “büyüyünce öğrenirsin”ler. Şimdi sen anlatmazsan o daha kirli bir yerden illa ki öğrenir.
