Ömründe ilk kez lcw'nın maymunlu olduğu dönem mağazasına gitmiştim halamla. Çok pahalı sanıyordum orayı. içeride kucak dolusu alışveriş yapan insanlar vardı. (yer Karşıyaka çarşı) halam bana bir şey almamıştı.
rotring kalem ve onun tombo ucu. belirtiden de öte zenginliğin ta kendisiydi. hele bir de bütün defterleri telli ise.. fakirlikten yanına yaklaşamazdık.
Yılbaşını beklerdik o şahane ve ulaşılmaz meyve için, meyve tabağında gariban elma, portakal, mandalinanın yanında paris hilton gibi poz verir, gözlerimizi kamaştırırdı haspam!
Paylaştırılırdı, herkesin yiyeceği muz miktarı belliydi.
Oysa, 10-15 muzu löppp löppp götürebilirdik hem de zevkle ama olmazdı işte.
Adap, edep bilinirdi, ne daha başka muz isterdik ne de tavadaki en son sucuğu yerdik arsızca...
Güzeldik beee!
Mısır gevreğidir. Komşularımız hep alırlardı anne nolur biz de alalım dedikçe onlar çok pahalı kale derdi. Zalım çocukta hep yerdi önümüzde. Affetmeyeceğim.
mc donaldsta doğum günü kutlamak.
öyle böyle pahalı değildi. nusret gibi bir şeydi eskiden. lc waikikiden alışveriş yapmak için tüketici kredisine başvurulan yıllardı. kinder surprizi 2-3 arkadas birleşip alabiliyorduk.
