tanıma ve yorumlama kabiliyetinin yeni yeni geliştiği zamanlarda çocuğun doğal olarak bazı şeyleri yanlış zannetme olayıdır. mesela ben tüp bebeğin mutfakta kullandığımız tüplerle alakalı olduğunu, sınıfta kalmanın yaz tatilinde okuldan çıkamamak olduğunu zannederdim. bi arkadaşım minareyi allah zannediyormuş, tövbe.
rambo filmlerinde adam el bombasının pimini ağzıyla açardı, ben o pim yeniyor zannederdim. ne yapayım abi her film de adam ağzıyla açıyor düzgün açsana çoluk var çocuk var.
evimizin karşısında gri, yer yer beyaz boyalarla lekelenmiş bir duvar vardı. Buz zannederdim o gri duvarı. Birgün dikkatlice uzun uzun baktım duvara. O gün acı gerçekle yüzleştim. Kocaman ve hiç erimeyen o buzdan kütle meğer sıradan boyasız bir duvardan ibaretmiş.
orucu, kocaman kanatları olan dev bi kuş sanırdım.. oruç tutanları da o kuşu yakalamaya calışıyorlar sanırdım.. oruç tutmak ya, orucu yakalamak gibi gelirdi bana.. böyle sandığım zamanlarda 4- 5 yaşlarında falandım.. anneme sordum orucun bi kuş olmadığını anlattı. ben bu gerçeği öğrendiğimde çok şaşırmıştım. zaten aklıma da yatmamıştı. oruç ne nasıl tutuluyor diye baya bi kafamı kurcalamıştır.
bütün başı açık kadınların birbirini görünce kavga ettiklerini sanırdım sanırsam eski türk filmlerinin etkisinden.
bide solucanların büyüyüp yılana dönüştügünü düşünürdüm.
Hic buyuyemicegimi, babamin her seyi bildigini ve Rosalinda yuzunden butun asiklarin kavusacagini zannederdim. Rosalindaya kafayi takmam da sacma olmus.
