ilkokulda bir anlık dalgınlık sonucu öğretmene anne diye hitap etmek. hemen ardından mutlaka yer yarılsa da içine girsem ruh haline girmek kaçınılmazdır. birçok kişinin de başına gelmiştir herhalde..
rahat biri olmamdan sebep o zamanda utanmamıştım bunlardan ama hoş değildi elbet yaşananlar.
* halamın benden iki yaş büyük oğluna fazlaca düşkün olmamdan sebep ilkokula "bak mert de o okulda" dedikleri için bir hevesle başladım. sınıfa girdiğimde mert'i göremediğim için kıyameti koparttım. yaklaşık 3 hafta boyunca ilkokul 3 lerle (yani mert'in sınıfında) derse girdim. alıştıktan sonra 1.sınıfa geri döndüm. okuma yazmayı en geç ben söktüm.
* izmitliler bilir; eskiden faytoncu şefik vardı. hatta bi ara ilkokul servisliği dahi yapmışlığı var. şefik amcanın yanındaki iki kişilik yeri kapmak beceri isterdi o vakitler. kaptım diye sevinip, ayağa kalkıp abuk sabuk hareketler yaparken ben, hareket halindeki faytondan düştüm. acısı mühim değil de buna şahit olan çocuklardan bazıları halen görüştüğüm kişiler. her ortamda anlatmaktan çekinmezler bu hadiseyi. sağolsunlar.
* denize ve denizdeki canlılara olan merakım küçük yaşlara dayanır. 4 yaşındayken herkesten gizli iskeleye çıkıp berrak sudaki balıkları izlerken, balıklar iskelenin altına ilerlediler bende takip edeyim diye eğilince denize düştüm. neyseki kurtardılar. deniz korkumu yenememdeki sebep bu olsa gerek. incelemek lazım.
* koca kafalı kardeşim kafasını balkon demirlerine sıkıştırdı bi seferinde. "nerde bu çocuk" diye sorduklarında komşuya gittiğini söyledim. saatlerce gelene geçene baktı akıllım, gıkı çıkmadı. hatırladıkça üzülüyorum bak.
* babamın arabasının bagajında her daim içinde temiz çamaşır, bir adet gömlek, çorap vs bulunan valizi bulunurdu. işi gereği yurt dışına çıkardı zaten ama ne zaman gideceği belli olmazdı pek. bir gün o valizi eve getirdi içindekileri değiştirecekti sanırım. gece ondan gizli içindekileri boşaltıp yerine saçma sapan şeyler koydum. sabah valizini aldı ve gitti. gittiği yerden bizzat beni aradı pek tabii.
* kardeşimin de benden eksik kalır yanı yoktu aslında. bi yerden arabayla dönerken "ne kadar efendi çocuklarınız var" diyen aile dostumuza söyleyemedik önümüzdeki çöp kamyonunun arkasına asılmış olan okul üniformalı çocuğun kardeşim olduğunu. babam akşam bizzat onla da ilgilendi pek tabii.
bir yere davete gidilmiştir. tabi koca koca tencerelerle çeşit çeşit yemekler pişirilmiştir. yaşıt çocularla koşulur eğlenilir, kovalamaca oynanır. akıllı teyzenin biri koskoca çorba tenceresini yere koymuştur ve sıpadan kaçayım derken o tencerenin içine bir güzel düşülür. düşünün tencere o kadar büyük ki sizi bile içine almıştır. ve tabi sonuçta rezil olunur ki allahtan çorba sıcak değildir.
okuldan çıktığında altına yapmak üzere olmak, bu sıkışıkla 2 kilometre yolu usain bolt hızında gidilmesidir. (yanlış anlamayın utanç verici olan bu değil yazının ilerleyen bölümünde) artık eve gelmek üzere olan çocuğun daha fazla dayanamayıp apartmanın merdivenlere işemesi olayıdır. ve utanç verici olansa bunu yan komşunun, kızıyla beraber görmesidir...
anaokulunda sıraların altından kızların bacaklarını çekmişim, servis şöförü delirtmişim adam sonunda beni ön koltuğa emniyet kemeriyle bağlamış, anaokuldan atılan ilk velet olmuşum. tabi o zamanlar utanç verici değilmiş bunlar, ben şimdi düşününce utanıyorum.
salak ile avanak filmini izleyip özenmiştim. gittim dilimi buza yapıştırdım. ciddi yapıştı yani. kaldım öyle hede hede hede. annem az gülmemişti ya. küçüktük anasını satayım.
balkondan sarkıp, aşağıdan geçenlere kiraz, yumurta, fındık fıstık, bunların kabukları ve daha bir sürü şey fırlatıp eğilmek daha sonra tepkiyi görmek için tekrar doğrulmak ve zamanlamayı ayarlamayarak kurbanla yüzyüze gelmek. akabinde bir ton azar, annenin bağrışmayı görüp gelmesi bir de ondan bir ton azar, balkona çıkmama cezası, akşam da babaya şikayet edilme. kurbanla karşı karşıya kalıp azar yemek utanç verici ondan sonra gelişen olaylar ise tam bir ezilip büzülme silsilesi...
ortaokulda kızlara okulda orkid dağıtılırdı. sıranın altına koyup tenefüsü gecirip derse döndüğünde tahtaya yapıştırılmış bir pedle karşılaşmak o yaştaki bi kız için gercekten utanc vericiydi.
okul tuvaletine küçük çişini dahi yapmayan bünye, son ders bitiş zilinin çalmasıyla maratona katılan atlet edasıyla okul ve ev arasındaki iki kilometrelik mesafeyi katetmeye başlamıştı. koşarken iki bacağının arasındaki pipisi sağa sola çarptıkça idrarın yapmış olduğu tazyik daha da çekilmez bir hal almıştı. vücudundan çıkan ter damlaları yoğunluğunu arttırsa da, ucuna kadar gelen idrardan hiçbir şey eksiltmiyordu. büyüdüğünde nail olacağı sabrın ilk testlerini yaşadığından habersiz eve yaklaşmıştı. yolda gördüğü eşe dosta pipisini bırakıp selam verme zahmetinde bile bulunmamıştı. apartman kapısının önüne geldiğinde, her zaman açık olan kapının kilitli olduğunu görünce ilk öğrendiği ve hayatı boyunca diline dolanacak olan o küfrü etti. "ananı si.iyim". elini cebine atıp anahtarı yoklarken bile pipisini sıkmadan edemiyordu. neyseki ilk denemede doğru anahtarı bulup asansöre yönelmişti, asansörün zemin katta olması için bildiği bütün duaları ederek. asansör kapısına geldiğinde iki kere ağzından "ananı si.iyim, ananı si.iyim" çıkıverdi. asansör yedinci kattaydı ve kendi evi de son kat olan yedinci kattı. pipi ucundan artık gelmeye başlayan minik damlaları düşünmeden beklemeye koyuldu. artık asansöre binmişti. bu yolculuk hayatının en uzun yolculuğu olacaktı. asansörün tak sesiyle kapıya vurduğu tekmeyle çıkıverdi dışarı. cennete kavuşmuşcasına koşuverdi kapıya, bastı zile. sonra bir daha bastı. normalde on saniyeden uzun bir sürede açılmayan kapı açılmıyordu. gözleri üzerine gelen man kamyona bakarcasına fal taşı gibi olmuştu. yaşadığı duygu karmaşası pipisinin ucundaki tazyikle bölünüyordu. elini cebine attı, anahtarı yoklarken artık zaman onun için durmuştu. açık gri pantolonu, yavaş yavaş sıcak bir hisle koyulaşmaya başlamıştı. kafasını hafifçe yukarı kaldırdı ve gözlerini yumdu. diskalifiye olmuştu yarıştan ama o an için bu onun umrunda değildi. kapı önündeki mermerin sararması bitince kapı açılıverdi. pringles ağlamaklı gözlerle bir annesine, bir buhar çıkan pantolonuna bakıyordu. kalakaldı oracıkta. ama öğrendiği bir şey vardı artık. "nerede bir delik, çimen, duvar dibi, apartman boşluğu, umumi tuvalet görsen işe."
komsumuzun buzdolabindaki soğuk su şişelerinin içine kuzenlerle sırayla tükümek. ve sonra onların bu suyu içişini seyretmek. tamam utanıyorum ama çok komikti gerçekten.
ilkokulda sınıfta altına yapıp herkes tenefüse çıkarken mal mal sırada oturup tüm dersin bitmesini beklemek bu sırada hiçbirşeyi çaktırmamaya çalışarak kokuyu azaltmaya çalışma çabalarıdır sanırım.
