küçük yaşta yaşanan ve hafızalara kazınan olalardır. başımdan geçen bir örnekle açmak gerekirse; ilkokul çağındayken komşumuz olan ve kuyumculuk yapan ahmet isminde bir amca vardı. bizim oralarda "kuyumcu" yerine "altıncı" denildiği için adamın adı "altıncı ahmet" olarak anılırdı. tuhaf olan ve beni aslını öğrendiğimde dumura uğratan olay ise adamın adının 4.murat vs gibi 6. ahmet olarak agıladığımı öğrendiğim andır.
karşı apartmanda bir aile anahtarını evde unutur.ve ultra gerizekalı orospu çocuğu üst kattan çocuğunu sarkıtarak eve girip kapıyı açtırmasını sağlamak amacıyla çocuğa halat bağlar.bu hadise 6.katta yaşanır.5.kata girecek ve kapıyı açacaktır çocuk.tüm ayrıntılarıyla hatırlamadığıma göre çocuk düşüp ölmemiştir heralde.ama bu ben de büyük bir travma etkisi yaratmıştı.nasıl olur ya nasıl küçücük çocuğu öyle bir tehlikeye atarsın be adam.
bize asmasından kestiği üzümleri veren amcanın 6 şubat tarihinde yağmurlu bir günde cenazesinin kaldırılmasıydı.
Ölüm ve cenaze gerçeğiyle ilk yüzleşmem olmuştu.
Bu soğuk ve yağmurlu havada, çamurlu toprağa, bembeyaz kefenler içerisinde nasıl yatıracaklardı?
bir yastık veya battaniye koyulamaz mıydı?
dedemin ciftligine gitmemiz...sabahtan bir kuzu ile arkadas olup oglene dek onunla oynanmam. oglen uykusuna yatirilis.... uykudan kalkinca kurulmus sofrada kuzu tandir, salata vs yemem....karnim doyduktan sonra da sabah yarenlik ettigim kuzuyu aramam.... bulamamam... arkadasimi yemisim yahu...
bazıları akla geldikçe gülümseten olaylardır. şöyle ki daha ilkokul 1'e giderken mahalledeki yaşıtım bir kızla iddiaya gireriz kim daha hızlı bisiklet sürecek ve belirlenen noktadan dönüp başladığımız noktaya gelecek diye. 3 blokluk mesafe gidilip geri gelinecek.** sanırım yeni taşınmışlardı mahalleye ve hafiften hoşlanıyordum kızdan ama hırsım sağ olsun hiç kolaylık sağlamadım kıza. gidebildiğim kadar hızlı gittim. kızda çok hırslıydı ve beni tam geçmek üzereyken yanıma geldiğinde birbirimize dönüp göz göze geldik. hani filmlerde slow motion efekti olur ya. işte tam öyle bir an. kız bana gülümserken gözlerini gözlerimden çekerek önüne bakmaya başladı. içimde kelebekler uçuyordu o an. saliseler sonraki olay yaşanmasaydı belki bir aşk doğacaktı ama ne yazık ki o slow motion anında pat diye bir şey çarpıp patlamasın mı kızın alnında. kız o şok ile bende gülmekten yere düşmüştüm. hoşlandığım ve yarış yaptığım kızın kafasına eşek arısı çarpıp kızın kafasında patlamıştı yüzü pislik içerisindeydi. kızın tepkisi kötü oldu tabi. tokadı yemiştik.
dedemin dukkaninin oglen yemeginde olsun veya kisa bir is icin bir yere kadar gidilecek olsun, bilemedin cumaya gidilirken kapinin kitlenmemesi sadece onune bir sandalye ( tahta sandalye ) konularak gonul rahatligiyla her yere gidildigi gunler.. yasadigim ilde bakin ilde diyorum kasaba degil, ilk sigaraya basladigimda sokakta tanidik gormekten icememem su aralar batinin ucunda ama diyarbakir a donen cocuklugumdaki sehri ozlemek.
bayram günü cepteki bütün parayı torpil, kız kaçıran gibi patlayıcılara harcadıktan sonra hoşlanılan kızın evinin önündeki cıvık çamurun içine 3 tane torpil birbirine bağlanarak yerleştirilir. fitiller yakılır ve saklanılır. tam o sırada hoşlanılan kız ve annesi güzel mi güzel elbiseleri ile dışarıya çıkarlar. ve bum. torpil patlar. kız ve annesi çamur içinde kalır. bununla kalmaz arabaları ve apartmanları da üçüncü kata kadar çamurla kaplanır. ben ise ağzı açık bir şekilde ''wtf'' edası ile şok içinde kalakalırım.
7 ya da 8 yaşlarındaydım. bana hediye edilmiş bir yavru kurt köpeğim vardı. çatıda beslerdim.beni özellikle tenbihlemişlerdi "tek başına aşağı indirme" diye. çocukluk işte. bir zaman çözdüm kayışını aşağı indirdim. mahallenin bütün çocukları hatta sevdiğim kız bile yanımdan ayrılmıyordu. havaya bak, yavrum benim! köpek bir ara elimden kurtuldu. mahallenin bütün çocukları arkada, köpek önde koşturuyorduk. ee o kadar kerata peşinden koşunca köpekte ya oyun sanıyor ya da korkuyor durmak bilmedi bir türlü. çocuklar teker teker koşmayı bırakmışlardı, tek kalmıştım ve hala köpeğin peşindeydim. bir süre sonra sonra dayanamayıp durdum artık. köpek gitti, gözden kayboldu. bende kayboldum. akşam beni karakoldan aldılar.
Çocukken daha, büyük büyük olan halamı cadı sanıyordum ve korkuyordum. Her gece beni gelip yatağımdan sürükleyerek alıp götürecek ve beni ailemden ayıracak sanıyordum. Tüm bunların sebebi halamın saçlarıydı. Sürekli olarak elektriklenen o saçları yüzünden halam benim için bir cadı, çok korkunç bir yaratıktı. Zerrin Özer sandığım diğer halam ile gurur duyarken bu halam yüzünden onu gördüğüm her gün ağır travmalar yaşıyordum.
Derken bir gün eşi ile kavga edip bizde kalmak istedi. Kaldı da. Gece odama girdiği an yaşadığım o korkuyu asla, hiçbir zaman ve
kati surette unutmadım. O minicik ellerimle yorganı yüzüme kadar çektim ve o gün bozulan ruh sağlığımı bugün bile düzeltebilecek tek bir iyi olay yaşamadım.
köyde eriğe dalıyoruz. 2 dayı oğlu ve ben çıktık ağaca. erik yerken bahçe sahibi gelip '' inin lan aşağı amına koduklarım '' diye bağırdı. yakaladı bizi korktuk birden. aşağı inmedik tabi. inmeyince adam bize taş atmaya başladı. sen misin atan.
biz de başladık adama erik fırlatmaya. erikte böyle eşek gözü gibi bişii, cin eriği. çat çat yağmur gibi yağdırıyoz, adam kafasını tuta tuta kaçtı amk, indik bizde kaçtık. unutamadığım olay bu değil tabi, kaçarken çitten atlamıştık kazık götüme girdi. dayı oğlu var irfan, o kurtardı.
küçük kız kardeşimi okula bırakmak için gittiğimde kardeşimin birden elimi bırakıp yola atlaması ve ticari taksi şoförünün erken fark edip firene basması. 1 metre kala durdu. eğer görmese idi belki şu an kardeşim sakattı.
Çocukluğum adana da geçti, babam öğretmen olduğu için 3 ay tatil tabi, bizi karataş a denize götürür bir çadır kurar, ve üç ay boyunca karataş koylarında zaman geçirdiğimizi bilirim. lüks lambasi ile akşamları balık avına çıktığımızı bu gün gibi hatırlıyorum. Hemde o yıllarda her sene giderdik.
Fakat şu an canım babam ölüm döşeğinde çok acı çekiyorum...!
Uzun süre ailemden ayrı kalmıştım. Babam okula yazdırmak için beni almaya gelmişti. istanbula vardığımızda sabah üçtü. Sabah uyandığımda abim ve ablamı salak salak bana bakarken buldum. Meltem gelmiş dediler. O anı unutamıyorum. Ne meltemi ben sizin kardeşinizim demiştim. Tam bi sezercik vakasıydı. Zaten uzun süre kabullenemediler.
