yaşım 7-8 gibiydi. evdeki her yeri her gün kurcalamak gibi bir huyum vardı. birgün yüklük değimiz yer var yatakları katlayıp koyduğumuz. eski evler ve yaşam tarzı böyleydi işte. ben o yatakların arasına elimi soktum ve elime bir şey geldi. bir ucu havalı klakson gibi lastik top, diğer ucu ise 10 cm. kadar kalem gibi içi delik bir plastik.
annemin de günü;10 tane kadar kadın misafiri var evde. ben o bulduğum şeyin kalem gibi ucunu ağzıma sokup lastik top kısmını da sıkarak ağzıma hava veriyor ve babaaa demeye çalışıyorum. sesim çok komik çıkıyor. bunu kadınların yanında yapınca annem ;
-nereden buldun bunu utanmaz, bırak onu elinden diye bana bağırdı. kıpkırmızı kesilmişti. kadınlar da gülecekler ama gülemiyorlar. annemin neden kızdığını anlayamadım ki !
yıllar sonra o aletin kadınların seviştikten sonra rahimlerini su ile yıkadıkları alet olduğunu anladım. ayıbıma mı yansam, onu ağzıma soktuğuma mı ?
yıllar sonra anneme hak verdim.
Yıl:2000
Teyzemin düğünü. Birisi meyve suyunu içmiş kutusunu koymuş. Bende kutuyu salladım. Birden patlattım. Meyve suyu olduğu gibi düğünü çeken kameramanın üstüne sıçramış.
Buzdolabina girip kapıyı da kapatıp içerde vişne yemek tabi tamamen kapanması ayaklar dışarda. Kulaklar da Vişneler yüzüm gözüm kıpkırmızı bni çok aramislardi kimsenin de aklına gelmemiş mutfağa bakmak.
Kamyon yaktım, bildiğin kundaklama anasını satayım. Kamyonun kapısı açık kalmış, içerde de kibrit vardı, kibritle oynarken koltuğun süngeri alev aldı, sonra bütün kabin cayır cayır yandı... çok korkmuştum...kamyonun sahibini de tanımam etmem.
Başka bir gün de bir komşumuzun karısı ölüyordu benim yüzümden, taksirli cinayete teşebbüs resmen...
Bu komşu, topumuzu kesti şeref yoksunu it...ben de arabasının egzozuna turşuluk domat teptim ( egzoza yeşil domates sıkıştırma olayı). Sabah bunun karısı sen arabaya bin, şehire gidecek (75 km) daha 10 dakika geçmeden arabanın içinde bayıl, araba şarampole düş, kadını yoldan geçen çoban görmüş de çıkartmış arabadan, egzoz gazi içeriye tepmiş hep, ölüyormus zavallı ama bir şey olmadı kurtuldu haspam.
Küçükken bir muhabbet kuşum vardı. Bir gün onunla oynarken kuyruğunu seviyordum (çekiyor da olabilirim tabi) kuyruğu elimde kaldı. aldım bunu annemlerin odasındaki çamaşır sepetine sakladım. işte sonra annem bir bakmış sepette kuyruk, gitmiş kuşa bakmış kuşun kuyruğu yok. annemle babam yanıma geldi kızım kuşun kuyruğunu sen mi kopardın diye soruyorlar doğruyu kendi rızamla söylemem için. en ilk yok mok desem de kızmayacaklarını söyledikleri için doğruyu söyledim. o gün bu gündür yalan söyleyemiyorum söylesem kendimi ya ele veriyorum ya da huzursuz olduğum için itiraf ediyorum. yani eğer çocuklarınız varsa ya da ileride olacaksa hata yaptıkları ve yalan söyledikleri zaman onlara yalan söylediği için kızmak yerine doğruyu sonradan da olsa söylediği için teşekkür edin. böylece yalan söyleme ihtiyacı duymayacaktır. çünkü yalanın nedeni korkudur. eh, bazen hayatta dürüst olmak işe yaramıyor mesela bazen okulda neden ödevimi yapmadığım ya da sözlüme çalışmadığımı sorduklarında dürüst olup neden yapmadığımı anlatıyorum ''dürüst olman çok güzel ama bu bir işe yaramaz'' diyip eksimi veriyorlar o ayrı bir şey tabi.*
ben hep zavalli kardesimle ugrasirdim kiskancliktan. neler ettim cocuga neler. uyurken ojeler mi sürmedim makyajlar mi yapmadim yatagindan alip dolabin icine mi saklamadim?
Sen bana 1 tane para ver ben sana 10 tane vereyim diye kandirip paralarini aliyordum safimin.
düsününce bunlari vicdan yapiyorum gidip öpüyorum bir tane.
Ben de cocuktum ama ya, olsun o kadar.
ilkokul çağlarındayım mahallemizden bir çocuk denizde boğulmuştu. bu yüzden deniz izinleri süresiz kaldırılmıştı.
arkadaşlarla gittik deniz kenarında kumlarda oturuyoruz aç insanların yemeğe baktığı gibi bakıyoruz masmavi suya. yalnız mayolar da içimizde. dedim ulan dayanamayacam ben hava çok sıcak derken diğerleri de hareketlendi. halil sen beni it suya, ben boğulayım sen de beni kurtarmak için atla tamam mı? plan da bu, yani annemlere anlatacağımız hikaye.
daldık suya keyifli keyifli yüzüyoruz. karadeniz bu belli olur mu ne olacağı birden rüzgar çıktı ve dalgalanmaya başladı su. herkes tırstı sudan yavaş yavaş çıkıyoruz. ben de son bir dalayım öyle çıkayım dedim. daldım ve o anda dev bir dalga gelip beni fırlattı. çıktım nefes aldım bir daha fırlatıldım ve gerisini hatırlamıyorum. dalga beni kenardaki kayalara çarpmış. şanslıydım ki hastanede uyandım birkaç ezik ve derin sıyrıklarla.
yalnız hastaneden çıkıp da iyileştikten sonra annem üzerimde çeşitli dayak teknikleri denemişti de dalgalardan daha fenaydı. *
kocaman bir su tabancam vardı sözlük onun içine vişne suyu doldurup mahalledeki bütün beyaz çamaşırları kırmızıya boyardım . şimdiki gibi konsantre deterjanlar falan yoktu çıkmıyordu lekesi azmı dayak yedim bu heves yüzünden.
