ilkokul çağlarındayken ailecek zeytinlik bir yere pikniğe gidiyoruz. büyükler kendi aralarında takılırken ben ve iki yaş küçük kardeşim 'zeytin ağacına çıkmaca' oynuyoruz. fakat zeytin bodur bir ağaç; bu iş bir süre sonra bizi kesmemeye başlıyor. derken aklıma dahiyane bir fikir geliyor; kardeşim yüksekçe bir dala çıkacak, beline bir ip bağlayıp kendini aşağı atacak. tabii ipin diğer ucu benim belime bağlı, bu şekilde o süzülerek inerken ben de havalanıp dala çıkacağım.
anında uygulamaya geçiyoruz. fakat sürtünme kuvveti denen bir kavramdan haberdar olmamak ondan etkilenmeyeceğimiz anlamına gelmiyor. atlamanın hızıyla kardeşim beni biraz yukarı çekebiliyor, ve havada öylece asılı kalıyoruz. gülmekten başka yapılabilecek hiç bir şey yok, canımızın fena halde yanmasına karşın deli gibi gülüyoruz biz de. güldüğümüz için büyük grubuna sesimizi yetiştiremiyoruz, yetiştirdiğimiz zaman kahkahayla karışık olduğu için imdat çağrımız pek ciddiye alınmıyor. nihayet geldiklerinde ufak bir kurtarma operasyonuyla ayaklarımız tekrar yere basabiliyor.
muhteşem planımın neden çalışmadığını ise ancak yıllar sonra okulda sürtünme kuvveti dersini görünce öğreniyorum. o gün sormayı akıl edememişim demek ki.
gazı bitti sanılan çakmağı başka bir çakmakla ısıtmak.meğer gazın bitmemiş olması.kısa bir süre sonra çakmağın patlaması.elin ufak çapta yanması.tabi yanıda patlama sesiyle ödün bokuna karışması*
merdaneli çamaşır makinasında çamaşır sıkmaya kalkıp, eli merdaneye kaptırmak.. iyi tarafından bakarsak sağ kolu kullanamama sebebiyle bir ay boyu ödevlerden muaf tutuluyorsun, imzalı şiirli bir alçın oluyor, annen en sevdiğin yemekleri yapıyor -ona yardım ederken başına geldi sonucta vahim kaza-..
(yanlış başlığa girdim entryi. tehlikeli birşey değilmiş, aksine eğlenmişim)
yeni doğan kardeşin burun deliklerine parmağı sokup ne kadar genişleyebileceğini öğrenmek...(genişliyormuş, kardeşin burun delikleri domuz gibi şu anda.)
yeterince kağıt ve koli bandıyla top yapmak içine torpil sokup terastan atmak, torpili arkadaşının montunun şapkasına koyarak kafasına geçirmek, kapıya tırmanıp düşmek ve dilini yarmak, buzdolabı kapağı beni taşır mı diye deneme yapmak, bisikletle hızlanıp gözünü kapamak sonra amcanın birine çarpıp hastanelik olmak,aranızda bir yaş olan kardeşi köpekbalığı hikayeleriyle korkutup denizde açığa doğru sürüklemek, boyunun yetmediği tezgaha tırmanmaya çalışıp kaymak ve çeneyi yarmak, alt ranzayla oyuncak savaşı yaparken hızını alamayıp kendini de atmak geceyi hastanede geçirmek..... gibi bi dolu hikaye. Ama ben aile standartlarımıza göre uslu bi çocuğum.
