Saçlarımızı renkli yapmak için oyun hamuru yapıştırmıştık daha sonradan hamurların çıkmadığı yerleri kesmek zorunda kaldık . Kahküllerimin çoğu kısaydı birazı normal uzunluktaydı . Annem gördüğünde ağlamaklı olmuştu .
Annem çöp dökmeye gitmişti. 4-5 yaşlarındaydım. Elektrikli süpürge ve viledaya bir ilgim vardı hep severdim. Annem gittikten sonra kapıyı kitledim, vileda oturma odasındaydı. Suya daldırıp daldırıp kanepelere, minderlere, sobaya, televizyona sürdüm. iyice sildim ıslak suyla onları. Annem kapıya dayandı, deli gibi vuruyor aç diye. Ben de sürpriz yapacağım diye iyice yıkıyorum o suyla odayı. Kapıyı bir açtım annem delirmiş, karşı komşu aldı beni annemin o halini görünce. Baktılar üstüm ıslak, koştu annem içeri. “Hiiiiiii” diye bir ünlem vardır, bilirsiniz. Şaşkınlıkla kızgınlığın arası. “Eşşek sıpası” diye üstüme koşarken komşu aldı beni götürdü evine. Öğlen 12’den akşam 9’a kadar onda oturdum. Sonra koltukların kılıfı değişti, halı iflah olmadı Vs vs.
Yağmurlu bir gündü ve oynayacak hiçbir şey bulamamıştım bahçede. Koridor gibi büyük bir yer vardı orada kocaman bir lağım faresi gördüm. Hemen koşup bir ağaç dalı buldum ve fareye uzattım. Fare dalı çekti. O çekti ben çektim, o çekti ben çektim. Hatta arada dengemi kaybedip yere oturdum çömelirken. Bu şekilde dakikalarca oynadık. Arada viyaklıyordu ama korkmamıştım o kocaman ıslak sıçandan.
Maytap tabancam vardı. Çok gürültü çıkartıyor diye annem saklamıştı, buldum maytaplarla tabancayı. Sıcak bir yaz günü attım cebime, saklayarak dışarı çıkıyorum. O ara misafir geldi sarıldılar falan. Çok da sevilen bir çocuğum, kucaktan kucağa geze geze maytaplar ısınmış. Neyse çıktım dışarı güneşin alnında, çocukların yanına gittim. Elimi de attım cebe, maytaplarl sayıyorum. O arada 4 tane vardı cepte, patladı hepsi. 2 ay sağ elim sargıda kaldı.
Bir arkadaşım bizim evin önüne gelmişti ve inşaat kumu topluyordu. Bende camdan ne yaptığını sordum "kum topluyorum annem kek yapacak" Dedi. "Nasıl yani keke kum mu koyacak?" Dedim. "Tabi nasıl güzel oluyor bir bilsen" dedi. Akşam oldu annem işten geldi. Nasıl yalvarıyorum "anne pelin'in annesi kumlu kek yapıyormuş, çok güzel oluyormuş, ne olur sende yap?" Annem beni ikna etmeye çalışıyor öyle bir şey olmadığına. Meğer kumu kek kalıbının altına koyuyorlarmış. Çok ağlamıştım o akşam "kumlu kek" için.
5-6 yaşlarında falanım. bakkaldan dondurma aldım. bakkal biriyle muhabbet ediyor. hayvanca gülüşüyorlar falan. lan parayı verdim en az bir beş dakika paranın üzerini bekledim, yok. sanki ben orada yokum. hadi abi dedim en son. bu da bana "dur lan iki dakika dalyarak" dedi. vay dedim bu ne afili bir laf.
akşam oldu. misafirler geldi çay faslı falan. annem dalgınlıkla dayıma çay koymamış ama demlik hala elinde. dayım e bana çay yok mu dedi. ben de dayıma sıranı bekle dalyarak dedim.
vaay neler de bilirmiş falan tarzı övgü beklerken dayak yemek kendimi tam bir dalyarak gibi hissetmeme sebep olmuştu.
Ha bi de yenilenebilir enerjiyi her seferinde yenebilir diye okuyup 'rüzgarı güneşi yiyemiyoruz ki niye böyle bi isim koymuşlar' diye kafa yormuşluğum var.
