çocukken o zaman telefonlar bu kadar yaygın değildi olanda bile tuşlusu vardı.
sokakta saklambaçlar,tasolar gırla giderdi.
Cipslerden çıkacak tasolara bile sevinirdik.
ama şimdi ne günler var ne mutlu çocuklar.
ne de şirinler.
herşey eskiden güzeldi.
sobalı evimiz bile güzeldi ışığı kapatında tavana yansıyan turuncu ışık bile..
can sıkıntısından salonun ortasında tek başıma dönerken, başım sen dön, düş yere ve kanepenin demiri sen benim köprücük kemiğim kır. evin içinde aksiyon yaşamışım resmen.
