daha küçüğüm. Camlar açık hava çok sıcak.
Rüzgardan annemin cam vazosu düştü kırıldı hiç suçum yok ama annemi inandıramadım. yaş 34 hala inandırmaya uğraşıyorum.
Çocukluk anıları asla unutulmayan en değerli detaylar bence.
Yazlıktaydık. Herhangi bir kuş ya da güvercine dokunamıyordum ama kanadı kırık bir güvercin bulmuştuk. Kendim dokunamasam da tedavi etmemiz için onu beraberimizde götürmemiz gerektiğini düşünmüştüm. Eve geçene kadar gözümü bir an bile ondan ayırmadım ve birkaç gün kaldı bizimle. Sonrasında ise özgürce uçtu, iyileşmişti. Minnoş çocuk kalbimden öpüyorum, hatırladıkça gülümseten bir anı bu benim için.
Yazarların çocukken aklına mıh gibi kazınan anılardır. Ben hiç unutmam bizim evin yukarısında rampa bir yol vardı. Herkes alırdı büyük kamyon oyuncaklarını binerdik üstüne baştan aşağıya kadar kayardık. Sanki hız trenine binmiş gibi eğlenirdik. Hey gidi günler.
