"arkadaşım senin bu hayatta ki misyonun ne? diye sorarken,
içimden; üzerine raid sıkmak, 31 çekeceğin elinin içine fare kapanı koymak, yaşadığın eve planörle dalıp haşere ilacı atmak gibi sadece böcek öldürmekle ilgili hisler besliyorum" dedirten bir başka AGMZ sıçması.
hümanist kardeşlerim merhaba.
artık bir aile olduğumuza göre yavaş yavaş birbirimizi tanımanın zamanı geldide geçiyor bile; her ne kadar bana üvey evlat muamelesi yapsanızda.
5 yaşındaydım daha.
sevimli ve tatlı bir çocuktum.
ailemin ilgi odağı ilk göz ağrısı idim.
yıl 1988 yer diyarbekir'in ergani ilçesi.
harman zamanı.
anamla babam ben onlara ayak bağı olmayayım diye beni babamın büyük dayısının evine bıraktı.
evde şemsi dayının ikinci hanımı arife yenge ile kızı berfin vardı.
mıncıklaya mıncıklaya aldılar beni anamın kucağından kendi kollarına.
beni oyalama ve eylendirme görevi evin en küçük kızı berfine düşmüştü.
arife yenge hayvanları otlatmaya götüreceği için evde berfin abla ile benden başka kimse yoktu.
beni aldığı gibi üst kattaki konuk odasına götürdü.
şemsi dayı aynı zamanda muhtar olduğu için evin en derli toplu ve gösterişli odası konuk odası idi ve bir çocuk olarak beni hep cezbetmiştir.
berfin ablayla odada oynamaya başladık; evde oyuncak olmadığı için odada bulunan eşyalarla idare ediyorduk.
birden bana; atçılık oynayalım mı dedi...
kaçırırmıyım eğlenceyi; tabi dedim neşeyle...
sedirin üstüne sırt üstü yattı berfin abla, benide bir çırpıda üzerine oturttu ata biner gibi.
beni zıplata zıplata, arada da at sesi çıkartarak eğlendirmeyi başarmıştı; ama berfin ablada bir tuhaflık sezmişdim o yaşıma rağmen.
bana, çok terledim dur şu şalvarımı çıkartayım dedi ve bembeyaz dantelli bir don ile kalı verdi karşımda.
tekrardan uzandı sırtüstü ve bana; senle çok güzel bir oyun oynayacağız ama kimseye sölemiyeceksin tamamı abam dedi.
tamama diyebildim korkarak ve birazda mahçupça.
o dantelli beyaz donunu da çıkardı benimde pantolonumu indiriverdi bir çırpıda.
o kadar kılı hiç bir arada görmemiştim, çok tuhafıma gitti.
dolaptan çıkardığı pudrayı o kıl yumağının üzerine boca etti ve bembeyaz yaptı geri kalanıda benim kıçıma başıma boca etti.
aynı pozisyonda; sırt üstü yatar vaziyette beni tekrar üstüne bindirdi ve zıplatmaya başladı at sesleri eşliğinde.
bende gaza gelmiş bir vaziyette kırbaç niyetine elime aldığım terlikle berfin ablamın kaba etine vurup duruyordum.
derken berfin ablamın gözleri bir hoş oldu, göz kapakları kapanıyordu ki arife yengenin sesi kulaklarımızda çınladı.
berfin abla beni kucağından fırlattığı gibi çarçabuk giyiniverdi üstünü benide toparlayıp aşağı kata indik el ele.
arife yange ne yaptığımızı sorduğunda, çok eğlendiğimi ve atçılık oynadığımızı söyleyiverdim.
berfin abla şimdi evli ve 3 çocuk anası.
bayramlarda seyranlarda görüşürüz ara ara.
tabi o beni hiçbir şeyi hatırlamadığımı sanıyor.
varsın öyle bilsin.
bana daha 5 yaşımda böyle bir tecrübeyi tattırdığı için ona minnettarım.
edit: yaşanmış bir olaydır.
hiçbir çocuğun yaşamaması dileği ile.
edit: bunları yazarken o dehşet anlarını bir kez daha yaşadığım için yazım hataları yapmış olabilirim hümanist kardeşlerim.
uyaranlara minnettarım.
