çocukken sahip olunan alışkanlık, özellik ve hakların, yaşın ilerlemesi durumunda yitirilmesi ve elimizden alınması durumudur.
-saflık,
-masumiyet,
-heyecan,
-çoşku,
-oyun oynama,
-gece masal dinleme,
-yıldızlara bakıp dilek tutma alışkanlığı,
-bayram harçlığı alma,
-komşulardan şeker isteme alışkanlığı,
-merdiven trabzanlarından kayma,
-salıncakla gözyüzüne ulaşma,
-evcilik oynama,
-misket oynama,
-su savaşı yapma,
-denize çıplak girme,
-anne-baba yatağında yatma,
-yüzünün fotokopisini çekme,
-elektrik kesildiğinde mumdan gölge oyunları yapma,
-çamurdan heykeller yapma,
-kumdan kaleler yapma,
-banyoda plastik ördekle oynama,
-fotoğraf yapılırken dil çıkarma,
-fotoğraf çekilirken yanındakine tavşan kulağı yapma,
-silgi kırıntılarını biriktirme,
-uhuyu okul sırasına döküp oynama,
-arkadaşının sırasına japon yapıştırıcısı dökme,
-çikolata getirecek diye babanın işten gelmesini bekleme,
-pasta yapan annenin uzattığı çiğ hamur dolu kaşığı yalama,
-çamaşır makinesinin önüne oturup saatlerce izleme,
-televizyonun içinde insanların yaşadığını düşünüp, onları kurtarmak için televizyonun içine girmeyi isteme vs.
not: bu özelliklerden en az birini hala yapıyorsanız, içinizdeki çocuğu yaşatıyorsunuz.
tüh lan hala çocukmuşum diye hayıflanmama neden olan başlık.bu beden de çocuk olmak ayıp biraz ama ne yapalım. kahkaha unutulmuş ne yaparsan yap kahkaha patlatırsın. küçükken herşey komik gelir.
biraz önce başıma gelen bir olay yitirdiğim bir şeyi daha keşfetmemi sağladı:
markette çocuklara verilen, şeker, çikolata, meyveli yoğurt ve balondan oluşan hediye paketi.*
