Aldığım ekmekten para artması geldi aklıma ilk.Aahaha, aslında maddiyatçı bi bünyeye de sahip değilimdir, zaten ekmekten artan parayla en fazla bi mabel sakız bi de belki petito çikolata alabiliyordum o zamanlar.
eskiden sebzeyi, meyveyi seyyar satıcılar at arabasında satarlardı. sokaktan geçerken tüm çocuklar at arabasının arkasından koşardık yetişip binebilene ne mutlu ve yetişmek yetmezdi binmek için bir de abdo dayı'nın gönlünü almak vardı ki...
kar yağdığında gece sokğa çıkmak, kayan arabaları izlemek, kartopu oynamak ayakkabı bağcıkları dahi buz tutmuşken eve girmek evet peşinden anneden azar işitmek.
çocukken peşinden koştuğum aşk bi futbol topuydu arkadaşlar. Çantamda kalem silgi defter birde top vardı gazeteden yapılmış. aşk buydu benim için ama sonradan her sevgili gibi buda terketti beni.
leblebi tozunu bir dikişte yutabilme çabalarıdır. ardından gelen küçük çapta boğulma tehlikesi ve kahkahalar mutlaka her türk çocuğunun anıları arasında vardır.
