çocukluk döneminde yapılan, sokak kültürü gereğidir.
mahallede topu olan çocuk illa ki olur. ama o ibişi küstürürseniz top yüzü görmezsiniz.
bu durumda sokaktan eve girmeyen biz çocuklar babadan aldığımız/alabildiğimiz harçlıklarla, 6-7 çocuk top alırız.
para kaptan ruhlu çocukta birleştirilir. bir tane de mazlum çocuk vardır, en çok parayı o verir. ama top onda durmaz.
"en çok ben verdim, bende kalsın" diyemez, mazlumdur çünkü.
herneyse, gün gelir parkta maç yapılır, top patlar, bahçeye kaçar filan.
topun ortadan yok olması sebebiyle bir daha bu 6-7 çocuk topa girmez.
topu olan çocuğa yavşarlar.
her ortak yapılan iş gibi sonunda hayır gelmez. ortaklaşa danaya girip kurada kelle çıkan adam gibi topun kendisinde kalmamasına bozulan çocuk problem çıkarır. bu ortaklıkta en olumlu iş topun bulunamazlara gitmesi ya da ilk maçta yumurta olmasıdır.
