arkadaş ortamlarında çocukluk anılarını anlatan bünyelerin ağızlarından çıkan bir tuhaf söz. ilginçtir, bu kişiler bunu rahatça söylerler, sanki büyüdükçe herkes akıllanıyormuş gibi.
salaklığın devam ettiği şüphesini doğuran bir ifadedir. çocukken yapılanları kendi özel şartları içinde değerlendiremeyen bünyenin muhakeme gücünün geçen yıllara göre izlediği seyir ortadadır. ama en azından olumsuz bir konuda da olsa istikrarı yakalamıştır.
bir kilo soğanı balkonumuzun altındaki bahçede dolaşan tavuklar yesin diye aşağı atacak kadar salak olabilmekle eş anlamlı cümle.. ya da iyi niyet olarak da tanımlanabilir salaklık yerine tabi..
