arap bacı diye bir karakter çıkardı, evde kaçacak yer arardım. korku filmi izleyip, korka korka da olsa meraktan izlerdim. artık korku kalmadı, yaşadıkça, her gün bir şeylere tanık olunca, en korktuğun hayvan bile sevimli geliyor.
Çok narkoz yediğim için tavana bakıp uyuyunca sabah akşam kabus görürdüm televizyonda kelebek görürdüm uyurdum kabus.
Duvarda hareketler çok ışığa baktığımızda gördüğümüz şeyler ve kabus.
Koridorda hareket eden küçük motosikletli görmüştüm ardına kabus.
yani karanlıktan korkardım.
Körfez savaşı başladığı dönem ismi ve görüntüsü korku salıyor, kendisinden sürekli kimyasal gaz ve scud füzesi ile beraber bahsediliyordu. Bu diktatörden korkmak o dönem çocukları arasında popüler bir akım olmuştu.
porselen bebekler. gözlerine biraz baksam beni yutacak gibi hissediyordum. ağzı elektrikli süpürge gibi çekecek gibi falan..
yaşım24halakorkuyorumiyigeceler.
Bir gece kardeşimin ağlamasıyla uykumdan uyandım. kardeşim yatakta yanıbaşımda ayağa kalkmış, avaz avaz ağlıyordu. Sonra birdenbire boydan boya ortadan ikiye ayrıldı. Babam geldi, yerde iki parça şeklinde duran kardeşimi kaldırdı, yapıştırdı emziğini verdi ve kucağına alıp uyuttu.
Ertesi Sabah uyandığımda kardeşim ve babam artık benim hayatımı kabusa çevirdiler. Uzun bir zaman ikisinin de içinde uzaylıların gizlendiğini düşündüm. Kardeşim ağlamasın diye ne isterse yaptım ve saçlarını tarama bahanesiyle kafasında yarık izleri aradım.
Beton mikserinden çok korkardım, tabi o zamanlar adını bilmiyorum da. Yolda yürürken yanimdan geçerse kalbim çok hızlı atar ve kucuk capli bi anksiyete yaşardım. Sonra ne oldu bilin bakalım? Inşaat mühendisi oldum. Tabii bu korku da eskide kaldı.
