çocuk aklı ile bize zarar vereceğini düşündüğümüz gerçek olan yada olmayan olgular, kişiler.
90ların ortası yada sonu falan Deer Drive diye bir oyun vardı avcıydın oyunda tavşan geyik falan avlıyorsun. orada bir de ayı vardı ondan çok korkardık, korkacağımızı da bile bile ateş ederdik bizi kovalardı. kaçardık kaçardık arkamızda koşardı hep, döndüğümüz gibi koca ayı arkamızda saldırırdı. gece ayı saldırdığında(gelenlere böyle derdik) ağlanırken tüm apartmanı kaldırdığımız olmuştur arkadaşlar olarak...
anneanem her sandıkları açmaya çalıştığımda ya da yatağın altına girdiğimde kaç kaç karnı keçe burnu pis geliyor derdi hala duyunca bir hoş olurum. birde teyzemden korkardım. her telefon açışımda "gelirsem yanına alaca dana gibi böğürtürüm ha" gibi saçma sapan bir cümle kurar sonra telefonda değişik sesler çıkarıp beni ağlatırdı... çocukluk işte.
dunganga dan tabi ki. şarkısı bile vardı "alırmış çocukları atarmış sepetine" diye. ne manyaklık el kadar çocuğa böyle şeyler söylemek, ödüm kopardı. gulyabaniyi de unutmamak gerek.
