çok kısa sürer. izin vermezler hacı o hissiyatı yaşamana.
yaş daha 8-9 o zamanlar. dedemlerin bahçesinin duvarına yaslanmış sokakta top oynayan abileri seyrediyordum. nasıl olduysa biri topa bir vurdu, top havadan dedemlerin bahçeye doğru uçmaya başladı. ani bir refleksle uzandım ve bir wakabayashi edasıyla topu bahçeye düşmeden yakaladım. olayı hepsi bu aslında. detaylara girelim.
dedem mahalle çocuklarının en nefret ettiği mahalle yaşlıları listesinde ilk sırada gelirdi. gözü gibi baktığı bahçesine düşen toplara zerre kadar acımaz, "haah koduklarım" diyerekten topa doğru seğirtir, topun oraya varınca önce eline alır bir inceler, top dandik bir şey ise keser atar, yok kaliteli bir şeyse babaannemlerin ekmek yaptığı dama koyar orada saklardı. birinde yanlışlıkla girdiğim ekmek damında gıcır gıcır futbol ve voleybol topları görmüştüm de bir tanesi vermemişti bana. bazıları pul, resim koleksiyonu yaparken, dedem mahalle çocuğu topu koleksiyonu yapardı. yakaladığım top ta aynı ekmek damındakiler gibi gıcır gıcır bir futbol topuydu. nasıl güzel bir hismiş o kahramanlık hissi. aynı süperman gibi hissediyordum kendimi. topu kesilmekten kurtardım lan boru mu? aldım koltuğumun altına, nasıl mutlu mutlu gülümsüyordum abilere..
koşup sevinçle bana sarılıp omuzlarda taşıyacaklar sanırken abilerden biri "atsana lan topu" gibisinden bir şey söyledi. kurtardığı çocuğun babasının süperman'e, "versene lan çocuğumu it" dediğini düşünsene. aynen öyle. yıkıldım resmen. neredeyse ağlayacaktım. "versene oğlum topu" diye sertçe söylendi tekrardan. kendime geldim ve "dedeeee" diye seslendim. dedem hep bahçenin girişindeki kayısı ağacının gölgesinde oturur ve sürekli ağzını oynatarak acayip sesler çıkarırdı. koşarak geldi duvarın kenarına. al diyerek attım güzelim topu dedeme. "oo güzelmiş, sağol torunum" gibisinden bir şeyler diyerek, avını yakalayıp deliğine sürükleyen bir örümcek gibi ekmek damına yöneldi. eve kaçtım hemen arkasından.
abiler sonra bi yerde sıkıştırdılar tabi beni. iflahımı sikti ibneler.
parasını düşüren birinin arkasından koşup parayı yada ne düşürdüyse artık, onu geri verdiğinizde o kişinin size güven aşılayan gözlerle bakması paha biçilemez. çocuk çağ atlar resmen o an.
1- Bisiklet sürürken direksiyonu tutmadan sürmek.
2- Sigara içip havaya doğru üflemek.
3- Evin yakınındaki nehiri yüzerek geçip, karşı taraftan el sallamak.
4- ilkokulda, öğretmenin doldurduğu tahtayı silerken, öğretmenin seni beklediğini, sınıfın sana baktığını hissetmek.
