Artık ne kadar anlatıldıysa bana bilmiyorum onun etkisi olabilir ama, küçükken Allah'ın bulutların üstüne oturup bizi izlediğine inanırdım. Hayır işin tuhaf yanı şu; gizlice bizi bulutların üstüne uzanıp izlediğine ve onu orada sadece benim farkettiğime inanırdım. Ve bu yüzden kendimi ona karşı galip gelirmiş gibi hissederdim.
Neyse allah affetsin o zamandan beri tuhafmışım ben.
(bkz: nasıl ateist oldum)
Edit: yalnızca çocukken inanılan abuk subuk bir şeydi işte. Aman siz de.
şirinler köyünü gerçek sanıyodum. iyi bir çocuk olunca onları görebileceğime de inandığımdan, ablamla hiç kavga etmeyip onunla iyi geçinmeye çalışıyordum.
