çocukluğun neşeli anları mı, eziklik anları mı desem bilemedim, işte o anları yaşamamış olan insandır. camdan, balkondan sarkan teyzelerin "küçüüüükk, bi bakar mısın" diyerekten seslenmediği, mandala parayı tıkıştırıp camdan fırlatmadığı, aile büyüklerinin zorlamalarıyla bakkala gidip sigara/ekmek/gazete almamış, paranın üstüyle kendine yumiyum, topitop falan almamış insandır. ben mi kerizdim, her yollayan için koşa koşa bakkala giden bilemiyorum ama benim için tatlıydı bunlar.
eğer çocuk safsa gönderilmesi sakat iştir. örnek olarak küçükken karşıdaki bakkala ekmek almaya gidip yine tam karşıdaki eve değilde yokuş yukarı çıkan bir kişiliğim.
Eksik büyümüş insandır.
O bakkala gidilip, kendin için de, çıtır pıtır bişeyler almadıktan sonra, almasan bile, kalan para üstünden nasiplenmedikten sonra, çocuk olmuşsun ne yazar?!
