Bugün,
her şey ve her yer,
nasıl çirkin, kaba, karanlık ve kötülük dolu ise,
çocukluk çağımızda da aynen böyleydi.
Biz,çocuk olduğumuz zaman,
küçücük gözlerimiz ve minicik yüreğimiz,
kötülüğü, karanlığı ve kabalığı görmedi.
Gördü, idrak etmedi.
Çocukken her şey güzel değildi,
sadece biz güzeldik.
Çocukken her şey temiz değildi,
sadece biz temizdik.
Çocukken her şey güzeldi diyenler,
kirlendiğinin farkında olanlardır.
ne güzel söylerdik çocukken dayamak yok! diye. daha beyaz kot pantolonlar moda olmamış, bizim mahalle dizisinin barettası'na güldüğümüz vakitlerde, çocukken sokak çeşmesinde sıraya girmekten daha önemliydi bu söz: dayamak yok!
sokak çeşmesinden en önce su içme yarışında söylenen bu söze hiç riayet etmedik biz. diyelim ki ettik! tek kalan temizimiz, ağzımızdan daha pisti elimiz; toz, toprak. maşrapa desen içinde evladiyelik yosun yumağı.
elimizden, maşrapalardan daha temiz ağzımızın kaldığını gösterme yöntemi, bir diğerimize göre çok iğrençti; musluğa dayardık ağzımızı, öle bayıla içerdik.
herseyin her zaman güzel olmasi mümkün degildir dogrusu cocuklara herseyin güzel geliyor olmasidir ve bunuda ancak büyüdügünde anlasiliyor olmasidir.. baska bir sebebi de cocukluk yillarinin asla geri gelmeyecegidir bu yüzden de özlenir cünkü birdaha asla yasanmayacaktir..
bircok cocuk yokluk yasiyor, bircok cocuk annesiz babasiz büyüyor cektigi acilara ragmen "nerede ah o eski günler" diyorsa bu tamamen yitirilen yillara üzülmesinden kaynaklanir.. o yillar geri gelse belkide bircogumuz aynilarini yapmayacagiz belki isyan edecegiz belki kabul edemeyecegiz..
asil olan büyüdükce dünü özlemek düne hasret kalmaktir..
ne cocuklukta ne bugünde hersey güzel degildi.. yarin da güzel olmayacak..
günahlar henüz minik bedene yüklenmediği için güzeldi . müslüman fıtratıyla doğanların gerek aile gerek çevre etkisiyle günahların fuhuşun, haramın çoğalmasıyla kirlendi . müslüman için her şey güzel zira allah ın tecellisi var .
van'da deprem olmuş okullar boşaltılıyor. küçük çocuklarla o sırada röportaj yapıyorlar. çocuklar gülerek çok korktuk başımız dönüyo sandık baştan hahahha hihihihi diye gülüşüp kameraya el sallamaya uğraşıyorlar. evet çocukken en acı depremler bile güzel.
yaşın ilerlemesiyle artık her şeyi anlamaya başlar insan. anladıkça eskisi gibi güzel gelmez hiçbir şey. yavaş yavaş kendi saflığını da kaybeder ne kadar istemese de. küçük şeyler mutlu etmez belki. saflığı, her şeyle mutlu olabilmeyi, çıkar ilişkisi olmayan arkadaşlıkları... çocuklukta kalan her şeyi özlemeye başlar. belki de özlenen çocukluk değil cahilliktir.
çocukken hepimiz günahsızdık; ikiyüzlülük nedir bilmezdik; adam satmanın ne anlama geldiğini tahlil edemezdik; söylediğimiz yalanlar bile o kadar masumdu ki.. çocuktuk işte daha ötesi yok ki.
şimdi bize normal gelen şeyler o zamanlar bize çok enteresan gelirdi ve onları kendi küçük dünyamızda büyütürdük.ama her şeye rağmen insan o günleri özlüyor.
