demek ki hayalleri kucuk tutup ilerde orta derece seyler icin mutlu olmam gerekecegini anlamisim, ileri goruslu bir bebeymisim.
he simdi ne olmaya mi calisiyorum ? yapmak istemedigim bir isi yapmaya calisiyorum ki (parasi iyi oldugu icin), aviation pt icin ortalama bir $50000 paraya ihtiyacim var.
hayatin onunuze ne koyacagi hic belli olmuyor arkadaslar. hayallerinizi gerceklestirmeye calisirken yasami ertelemeyin. bir bakmissiniz yas 40 olmus.
Çocukken ne olmak istediğim sürekli değişiyordu.
vatan ve Hürriyet şairi, Asker, polis, edebiyat öğretmeni, hematoloji doktoru, arkeolog, tarihci, köşe yazarı, inşaat mühendisi hepsini olmak istedim.
Elektrik elektronik mühendisi ve iş güvenliği uzmanı oldum; hala bir şeyler olmak istiyorum tiyatroda yer gösteren takım elbiseli adam, müzede sürekli eserleri inceleyen araştıran gezen insanlarla sohbet eden müze müdürü, sürekli kitap okuyan kütüphaneci, elektrik elektronik mühendisi ve iş güvenliği uzmani, yönetici...
Sürekli bir şeyler olmak istiyorum.
Sonra baktım ki olduğum şeyleri bile tam olamamışım, kendimi olmak isterken buluyorum:d
Okuyup zengin olmak istiyordum, Okuyamayan aptal arkadaşlarımın zengin olduğunu görünce aklıma mıçayım, niye okudum ki dedim. Zamanında aptal olup okulu bırakmak varmış da biz kaçırdık o treni.
Çocukken herşeyi olmak istiyordum açıkçası. Mühendis, avukat bilmem ne. Ne gorsem etkileniyordum. Vaktinde yılan hikayesi dizisi vardı bilen bilir. 1999 yılında yamulmuyorsam. Etkilendim o etkileniş malum polis olduk.
ben bol bol abur cubur yemek istiyodum hep amk. rüyalarımı süslüyordu bu hayal. bide bilgisayar ve playstation almak ve oyun oynamak istiyordum. meslek hayalim yoktu. ne biçim çocuksunuz ulan koşun eğlenin on bir el oynayın ne mesleği ne hayali?
Balerin, öğretmen, psikolog, savcı, gazeteci, tiyatrocu ve müzeci gibi pek çok mesleğin hayalini kurdum. Sonra fark ettim ki tek derdim konuşmak, bir şeyler anlatmakmış. Tabi bunu fark edene kadar iki üniversite bitirdim. *
