çocukken yaşanan, kişiyi derinden etkileyen, gelecekte de etkisi gözlenen, sarsıcı olaylardır.
işte art arda yaşanmış ibretlik(!) 3 çocukluk travma'sı:
sır kapısı'nın,
"şurdan, şu isimlli izleyicimizin bize gönderdeği gerçek hikayeyi aktarıyoruz" diye başlayan bölümlerinin, demirbaşı olan aksakallı dede vardır. her bölümün başrol oyuncusu olan dedeye o kadar çok mana yüklenmiştir ki;
bir anda beliriverip arkamızı döndüğümüzde kaybolması, beklenmedik anda omuza dokunan eli ve sakinleştirici sözleriyle çok gizemlidir.
1.travma:
öyle ki bir akşam vakti, bakkaldan dönerken mahallenin tüm elektiriği kesilmiştir. yorgun gözler bir anda cam gibi açılmıştır.
eve doğru doğru adım atıcakken, sol omuza dokunan "dost eli" ve hemen akabinde duyduğum "oğlum" sözü;
benim "göt kapımın aralandığı" andı. işemiştim...
2.tavma:
sünnette, aile fertlerinin sizi mezbahaneden kaçıcak bir koyun gibi tutuşuna lanet edercesine atılan çığlık gibi çığlık atmıştım
ve "eve doğru yaptığım son 100 metre engelli koşumda", kayarak bir çamur deryasına düşmüştüm. batmıştım.
bunun üzerine yiyeceğim dayağı ise hayal edememiştim...
3.travma:
zar zor görebildiğim evin merdivenlerini koşarak çıktım. korkudan, kapıyı bir alacaklı gibi tekmelediğimin farkında değildim.
ve "evimizin kapısının aralalandığı" andı.
elindeki sönmeye yakın mumuyla annemin sadece yüzünü görebildiğimden,
"gaipten gelen eliyle attığı tokatı" yiynce anlayabildim.
harap durumda olmam nedeniyle sorgusuz sualsiz yediğim bu tokat 3.travmamdı.
ve lise yıllarına kadar ak sakallı dedelerden, üstünü batırmaktan, karanlıkta elinde mumla dolaşanlardan korkar olmuştum...
evet bu uçlu benim çocuklugumun en berbat uçlusu olmustur.
birde sey vardi bi dizi vardi doga ustu olaylari arastiriyorlardi,cinler kadini hamile mi ne birakmis tovbe tovbe orda cin kiligina giren siyah suratli kirmizi gozlu elinde orak bulunan bir adamceyiz vardi,sokagin karanlik ve dumanli tarafinda beklerdi hep. onun yuzunden karanliktan ve gece disari cikmaktan çok tirsardim.
kendimi bilmeye başladığım yürümeye başladığım dönemlerden itibaren hepsi erkek olan akraba çocuklarının arasında büyüdüğümden olsa gerek ilk okuldayken rehanın bana "sen kızsın git" demesiyle dünya başıma yıkılmıştı.
kız ne demek lan, düne kadar ben o türün arasındaydım hep ve hiç cinsiyetimi farkettirecek bişey yaşamamışım.
okul binası başıma göçmüştü yeminlen. ben erkek değil kızmışım meğersem. onca erkek tarzını niye kaptım ben o zaman?
o yüzden kız anneleri, kızlarınızın çoğunlukla kız arkadaşları olsun, kız çocuğuna has çocukluk yaşasın. sonradan kız olmaya çalışıyorsun ama hissetmeden kız olunmuyor. çok zorlanıyorsun çook.
Güzel bir ilkbahar günü.Kardeş gelmiş.Görmek için battaniyeyi açtığımdaysa ölü bir beden. Yatıyor öylece.Ağladım.Tam sarılıcaktım ki hemen battaniyeyi kapatıp mezarlığa götürdüler.Ben anladım.Öldü.
