yıllar büyük bir hızla ilerlerken, insanda eksilmeyen en önemli özelliklerden biri de şüphesiz nostalji sevgisi. Nostalji denince herkesin aklına mutlaka gelen şeylerden biri de atari dir hiç şüphesiz.
Atari almak çok büyük problemdir. Anne babalar karşı çıkar.
+:anne
-:abi
/:beni baglamayan baglac
+ "Ders çalışmaz, sabahtan akşama bunla oynar kardeşin"
- "yok anne ders çalışacak, çalıştığı kadar oynayacak"
/ ... **
sonra atari alınır bir şekilde, ama annenizin suratı asıktır. ilk gün gerçekten çalıştığınız ders saati kadar oynarsınız. ikinci gün ise, abi-kardeş tank oynamanın tadına varmışsınızdır. oyunda"ortadaki kuş" her vurulduğunda hırs yapılır.
herkes "silah" alıp, en güçlü tak evresine geçmeye çalışır
mümkün olduğu kadar kısa sürede böümler bitirilmek istenir.
arada bir yanlışlıkla "ortadaki kuş" vurulur. önceki gün o konuşmayı yapan abi sinirlenir.
- ne yapıyon yaa ne yapıyonn!
/ ihihihii hehehe
- hadi bu defa yanmak yok
her geçen gün bir hastalık gibi büyür bu. Bir süre sonra tekli oyunlar daha çok ilgi çekmeye başlar.
idealist abi bomberman oynamaktan atari yi kimseye bırakmamaktadır. bir yandan korkmaktadır. tv nin tüpünü bitiriyomuş atari diye bir şehir efsanesi vardır çünkü.
hele bir de, akrabalar ve bir iki komşu aynı anda geldiyse, herkes atari başında bir el oynamak için sıra bekler.
baktınız olmadı, gidip gameboy ile tetris oynayın. ama atari gibi olur mu hiç!
ilk gördüğünüzde o şeyi radyo zannedersiniz önce, sonra babanız televizyona bağlar kaseti falan yerleştirir. artık akşama kadar kuş vurursunuz silahla.
