sıra arkadaşım din dersinde hoca Allah'lı bi cümle yazdırdığında Allah'ın a sını büyük yazmazdı. büyük yaz yanlış yazdın derdim saane bok derdi çok büyük küfürmüş gibi ergen ergen şikayet ederdim hocaya sanırım ölmeliyim
Bir arinin olmesidir.
Kac yasima geldim hala unutamadim o ariyi. Ari yerde yururken patenimle ezmemek icin kendimi yere atmistim. Uzerine dusunce beni sokup olmustu. Ariya alerjim oldugunu ogrendigim gundu. gunlerce arkasindan agladim. bir mezari, bir mezar tasi bile var.
ben neden ip atlayamıyorum tanrım diye hönkür hönkür ağlardım, saçmaymış oysa beni nelerin üzeceğini bilemezken böyle saçma bir şey için gözlerim patlayana kadar ağlardım ne günlerdi, yaşıyamadım çocukluğumu da, erken büyümek zorundaydım.
çocukken para verip denizi satın aldıktan sonra denize giren çocukların olduğunu görerek anneye gidip ağlamak. bunu da bir akrabamız yapmıştı denize olan hayranlığım yüzünden denizle ilgili olan her kandırma olaya da inanırdım bu yüzden annem herkesi tembihlemişti kandırmayın üzülüyor diye.
karların eridiğini gördüğüm zamanlar üzülürdüm, kar yağışı durduğu zaman yıkılırdım adeta. bi arkadaşım bmx bisiklet aldığında üzülmüştüm, kıskançlıktan tabi.
"sen küçüksün ölemezsin kefen bile giyemezsin" şarkısı. Türküydü belki de tam hatırlamıyorum. O uyduruk kanalda dinlediğim uyduruk şarkı, küçük çocuğun tabutta taşınması en büyük travmam olmuştur heralde. O klipte kafamı çekyat yastığına gömüp ağlarken havasızlıktan ölebilirdim, o kadar ağlamak ki. Hafızamda da kara leke gibi, klibin bazı karelerini bile hatırlıyorum. Allah belasını versin o klibin.
annemden dayak yemek. boşa ağlayıp üzülmüşüm o kadar. eşşek kadar oldum hala dayak yiyorum lan. değişen bir şey yok. tek fark üzülmek yerine gülüyorum, beraber kapışıyoruz falan . saç baş giriyoruz sövüyoruz insan stres atıyor. ama yine de ben annemsiz yapamam ki.
